Uppp operatie
Geplaatst: 17 apr 2017, 18:43
Al zou het maar uit een soort van tijdverdrijf zijn, maar het lijkt mij handig om voor de lezers hier mijn recent opgedane ervaring met jullie te delen.
Ik ben overigens 58 jaar.
Toen ik twee jaar geleden werd geconfronteerd met een slaapapneu (index 70 bij rugligging) en een Cpap mee naar huis kreeg, wist ik al "dit gaat hem niet worden" veel te ongedurig, lichte slaper, dus kan niets aan mijn lijf velen, laat staan een soort van masker op je neus. Toen men maanden later in het OLVG gingen testen waar de obstructie in mij keel zat en bleek dat dit naar waarschijnlijkheid met een uppp operatie te verhelpen zou zijn, was de keuze snel gemaakt, immers, ik heb een redelijk hoge pijngrens en genees snel.
Dus op dinsdag 11 april j.l de stoute schoenen aan en richting het OLVG alwaar de operatie zou gaan plaatsvinden. Na 2 uur op de OK werd ik wakker op de IC met een gevoel of dat er een enorme slijmerige voetbal in mijn keel zat, de nacht die volgde heb ik zittend in bed doorgebracht, morfine en paracetamol als pijnstillers, nauwelijks kunnen praten om over slikken nog maar te zwijgen. Dan denk je, elke dag een beetje beter, het valt wel mee, maar het tegendeel is waar, naarmate de dagen vorderde, werd de pijn erger (dubbele dosis Tramadol 4x daags ten spijt), inmiddels ben ik een week verder, slikken is en ramp en praten kost heel veel kracht, ook terug geweest naar het OLVG omdat ik s'ochtends een verhoging had (38,4) maar gelukkig geen ontsteking.Ik heb inmiddels de dubbele dosis Tramadol teruggeschroefd naar een enkele en slik antibiotica.
Ik weet dat met name amandelen knippen op latere leeftijd geen pretje is , maar de combinatie met de warmte behandeling van je tong en verhemelte maakt het extra zwaar.
Ik ga niemand iets aanpraten, maar ik hoop dat het allemaal de moeite waard is geweest en de Cpap straks vaarwel kan zeggen, daar is het tenslotte allemaal om te doen geweest, aanstaande vrijdag voor controle terug, ik zal mijn bevindingen met jullie delen.
Tot slot, alle lof voor artsen en medisch personeel van het OLVG west in Amsterdam
Ik ben overigens 58 jaar.
Toen ik twee jaar geleden werd geconfronteerd met een slaapapneu (index 70 bij rugligging) en een Cpap mee naar huis kreeg, wist ik al "dit gaat hem niet worden" veel te ongedurig, lichte slaper, dus kan niets aan mijn lijf velen, laat staan een soort van masker op je neus. Toen men maanden later in het OLVG gingen testen waar de obstructie in mij keel zat en bleek dat dit naar waarschijnlijkheid met een uppp operatie te verhelpen zou zijn, was de keuze snel gemaakt, immers, ik heb een redelijk hoge pijngrens en genees snel.
Dus op dinsdag 11 april j.l de stoute schoenen aan en richting het OLVG alwaar de operatie zou gaan plaatsvinden. Na 2 uur op de OK werd ik wakker op de IC met een gevoel of dat er een enorme slijmerige voetbal in mijn keel zat, de nacht die volgde heb ik zittend in bed doorgebracht, morfine en paracetamol als pijnstillers, nauwelijks kunnen praten om over slikken nog maar te zwijgen. Dan denk je, elke dag een beetje beter, het valt wel mee, maar het tegendeel is waar, naarmate de dagen vorderde, werd de pijn erger (dubbele dosis Tramadol 4x daags ten spijt), inmiddels ben ik een week verder, slikken is en ramp en praten kost heel veel kracht, ook terug geweest naar het OLVG omdat ik s'ochtends een verhoging had (38,4) maar gelukkig geen ontsteking.Ik heb inmiddels de dubbele dosis Tramadol teruggeschroefd naar een enkele en slik antibiotica.
Ik weet dat met name amandelen knippen op latere leeftijd geen pretje is , maar de combinatie met de warmte behandeling van je tong en verhemelte maakt het extra zwaar.
Ik ga niemand iets aanpraten, maar ik hoop dat het allemaal de moeite waard is geweest en de Cpap straks vaarwel kan zeggen, daar is het tenslotte allemaal om te doen geweest, aanstaande vrijdag voor controle terug, ik zal mijn bevindingen met jullie delen.
Tot slot, alle lof voor artsen en medisch personeel van het OLVG west in Amsterdam