Even voorstellen
1Hallo mijn naam is Pietermans en heb al jaren last en veel ongemak van apneu. het begon, toen ik 20 jaar gelden begon met hardlopen. Na een paar weken kreeg ik enorme aanvallen van verstikking s'nachts. Ik sprong in paniek overeind en wist niet wat me overkwam terwijl ik ook niet ademde. Dat deed ik na zo,n seconde of 10. Soms waren die aanvallen zo heftig, dat ik zeker wist dat ik aan het sterven was. Tot ik uiteindelijk dacht eerst ademhalen en mijn buik direct begon te spannen. Bij Kempenhage zeiden ze destijds dat ik een mengvorm had had van OSAS en CSAS, en dat dat intensieve sporten waarschijnlijk mijn ademhalingssysteem s'nachts in de war schopte. Het ging ook weg toen ik daar mee stopte. Tenminste ik merkte het zelf niet, werd er niet meer wakker van in paniek. Maar als ik soms wat gedronken had, meerdere dagen achter elkaar, kwam het ook weer terug. Nu 20 jaar later heb ik het fietsen en wandelen weer opgepakt en dat ging weken goed. Maar de laatste nachten enorme apneus weer. Soms zelf als ik al min of meer wakker ben, dat ik ineens bedenk dat ik geen adem haal. Ik zit dan waarschijnlijk nog in de tussenfase van slaap en waak. Dat heb ik wel gelezen, dat het autonome zenuwstelsel het ademen overneemt, terwijl je nog niet helemaal slaapt. Das een mooi systeem maar dan moet je natuurlijk wel ademhalen. Soms schrik ik door de apneus wel 20 keer wakker tijdens het inslapen. Mijn lichaam geeft dan volgens de dokter een adrenaline stoot af omdat de CO2 te hoog wordt in het bloed. Daarnaast heb ik ook een lichte ritmestoornis ontwikkeld een AV blok zodat ik vaak niet weet of mijn hart nou een slag mist of dat mijn adem stokt. Maar goed , twintig jaar geleden wist ik ook zeker dat ik s'nachts stierf en we zijn er nog. Zijn er mensen die dat herkennen sporten en juist daardoor (meer) apneus? Groeten Pietermans