30 jaar apneu?
1Achteraf vermoed ik dat ik zeker al 30 jaar apneu heb. Als we met de kinderen op vakantie gingen, sliepen mijn jongste zoon en ik op de snurkkamer en mijn vrouw en andere twee kinderen op de andere. In de afgelopen decennia werd ik vaak uit bed ‘verbannen’ vanwege perioden van zwaar gesnurk. In 2007 kreeg ik op vakantie ernstige duizeligheidsproblemen. Oorzaak nooit gevonden, maar klachten werden onderdrukt met zware anti-epileptiemedicijnen, Carbamazepine, waardoor ik in een zombie veranderde. In de WIA terechtgekomen. In 2013 werd in het Apeldoorns Duizeligheid Centrum het vermoeden naar de huisarts uitgesproken dat ik apneu had. Die ondernam geen actie. In 2017 ontdekt ik apneu bij mijn zoon, maar hij ging pas in 2019 over tot het Philips Dreamstation. AHI van in de 90. Ik stopte in 2019 met Carbamazepine. Ontwenning ging moeizaam. In 2020 werd apneu geconstateerd, een AHI van 25. Ook aan het Dreamstation via het Apneucentrum Nederland. Onmiddellijke grote verbetering van de gezondheid. Duizeligheid, oorsuizingen en spierpijn aan de benen verdwenen. In november 2020 ontstonden weer zware klachten, die door een vrijgevestigde psychiater werden geduid als een hypomanie behorend bij een bipolaire type II stoornis, die met anti-psychosemiddel Quetiapine werd onderdrukt. Het UMCU stelde vast, dat de klachten het (zeer waarschijnlijke) gevolg waren van slaapdeprivatie als gevolg van apneu. Bewaking van het Dreamstation was onvoldoende, Oscar toonde het achteraf aan. Mijn slaaponderzoek uit 2020 toonde aan, dat mijn apneus voor 3/4 op de rug voorkwamen en voor 1/4 op de rechterzijde. Door een tennisballen-BH werd mijn AHI weer normaal. Inmiddels draag ik een zelfgemaakte snurkrugzak. AHI kleiner dan 1. Ik laat onderzoeken bij het slaapcentrum van het Antonius Ziekenhuis of ik zonder het Dreamstation kan. Mijn broer onderzoekt of hij ook apneu heeft en mijn dochter overweegt het. Bijna 69, maar ik heb me in geen jaren zo goed gevoeld. Apneu, een ernstige aandoening.