Beste allemaal,

Zijn er mensen die als gevolg van hun apneu angstdromen hebben en / of angstaanvallen? Voordat ik mijn cpap droeg
had ik angstdromen waarin ik: werd opgejaagd / achterna gezeten door "het enge wezen", en die angstdroom hield op
op het moment dat ik weer adem haalde. Toen ik mijn cpap kreeg, 5 jaar geleden, hielden deze angstdromen in eerste instantie op. Maar, na ruim een jaar kwamen ze heel subtiel terug, ik begon vreemd te dromen; ik zweefde i.p.v. dat ik
liep, zat tegen het plafond aangeplakt. Tot vorig jaar, sinds die tijd heb ik weer angstdromen op een nog heviger niveau
dan toen ik nog geen cpap droeg. Ook heb ik nu angstdromen waarin "het enge wezen" zich openlijk manifesteert.
Ook heb ik als gevolg van deze angstdromen wel eens angst / paniekaanvallen waarin ik mij dan in vertwijfeling afvraag:
wil ik nog wel vluchten, wat brengt mij dat vluchten nu per saldo? Wat dat laatste betreft kan ik jullie geruststellen;
het antwoord daarop is: leven. Maar als ik zo'n aanval heb ben ik (doods)bang dat het nee wordt.
Ben voor mijn angstdromen en aanvallen inmiddels onder behandeling bij de psycholoog, maar toch ben ik benieuwd
of er mensen zijn die dit herkennen.

M.v.g.

René.

Hallo daar René,

Over CSAS, corona's, ondergaande zon en meer

Lijkt er wel op, maar het is net hoe je durft te denken.

Groet,
Peter

PS: Ik heb er absoluut geen last van, in tegenstelling tot jouw situatie.

Edit : Ik was vergeten dat ik "de droom" waaraan ik wilde refereren, elders beschrijf. Hier : http://www.apneuvereniging.nl/forum/vie ... 05#p103159
Het heef er wel mee te maken ...

Overigens, als je eerst kan aantonen dat je er werkelijk last van hebt tijdens een (te) lange Apneu (wat in theorie gemakkelijk kan door je CPAP uit te lezen als je -stel- net bent wakker geschrokken na zo'n droom) dan hoef je je psycholoog alleen nog maar te vertellen dat jij niet gek bent en dat hij je ook slecht zal kunnen helpen hiermee. Je Apneu's wegkrijgen helpt dan (dus) wel.

Pas nog wel op dat je het niet te veel ophangt aan geregistreerde Apneu's (van welke aard ook). Je moet echt de grafiek interpreteren, zoals ik daar deed. En daar was geen geregistreerde Apneu. Lees maar, je ziet het vanzelf.

Peter

Weet je Peter, als ik jouw teksten lees krijg ik steeds meer het gevoel dat de apneus verwijtbaar mijn eigen schuld zijn. Als ik maar zou doen wat jij doet zou het over moeten zijn.
Ik respecteer jouw zoektocht naar het hoe en waarom van de apneus, ik respecteer ook dat je je ideeën met ons deelt.
Ik heb wel wat moeite met steeds weer hetzelfde (voor mij lastig te volgen) verhaal in ieder draadje dat ik lees.
Dat het voor JOU zo werkt wil niet zeggen dat dat voor iedereen zo is.
Als ik in het begin van mijn aanwezigheid hier op het forum een dergelijke reactie had gekregen op een prangende vraag zou ik ws afgehaakt zijn.

Om even te reageren op de vraag van René; ik ken het verschijnsel niet, droom al jaren niet, en het lijkt me vreselijk om dergelijke heftige dromen te ervaren.
Overigens kan ik me wel voorstellen dat apneus enge dromen voort kunnen brengen omdat je het gevoel hebt dat je stikt.
Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je snel een manier vindt om die dromen te stoppen.

Ik heb mijn eerste post al gewijzigd, maar de droom waaraan ik wilde refereren staat elders en dat was ik alweer vergeten.
Hier : http://www.apneuvereniging.nl/forum/vie ... 05#p103159

Peter

OffTopic :

Ik heb wel wat moeite met steeds weer hetzelfde (voor mij lastig te volgen) verhaal in ieder draadje dat ik lees.

Agnes,

Hetzelde verhaal ? hetzelfde "ingewikkeld lezen" misschien, maar hetzelfde verhaal ? dacht het niet ... Ik ben niet zo van de herhalende, tenzij het belangijk is voor het verhaal. En ja, dat een AHI van 0 niet veel lijkt te zeggen, is wel een beetje mijn rode draad. Ik kan het ook niet helpen dat er zo veel mensen klagen dat de AHI omlaag is maar de klachten omhoog gaan. En dat ik - al was het maar voor mezelf - wil weten hoe dat komt ... sorry. :?

Verder hoop ik wel dat het je eigen idee is dat het aan jezelf zou liggen, want oeioeioei, dat is toch ECHT niet wat ik waar dan ook suggereer. Wat ik heel duidelijk wèl hoop is dat er een moment komt dat het iemand helpt (mijn geblaat).

Groetjes,
Peter

Peter beter ik vind jouw reacties gevat en hout snijden, heeft mij vaak aan het denken gezet en geholpen , Ruud bijvoorbeeld staat ook in mijn top 3 lijst dus ja zo zie je maar .

Maar goed los van dat , angstaanvallen , angstdromen ja die had ik voordat ik aan de cpap was en niet zo'n beetje ook .
Mijn dromen heden ten dage zijn door mijn lage AHI althans dat denk ik veranderd in gezellige speelfilms , comedy's enz ...echt ik maak geen geintjes .

Heerlijk zo'n masker op mijn treiter hahaha

Helemaal met je eens Robin. Ruud staat bij mij ook in de top 3.

Voor ik een cpap kreeg had ik ook vaak zeer angstige momenten in de nacht en die eindigde vaak met veel benauwdheid waardoor ik recht op in bed wakker werd. Nu met cpap droom ik veel en ook best heftig maar ervaar het nu anders dan voor dat ik met de cpap begon. Wel heb ik nu 1 keer in de slaap het masker afgetrokken en werd ik wakker van het lawaai wat de cpap maakte.

Groet Ingrid

vroeger voor de CPAP eigenlijk nooit gehad. De laatste tijd wel weer veel agressieve dromen. Weet niet of dit bij een apneu gebeurt of juist niet. ER is ook geen peil op te trekken wanneer dit voorkomt.

Edwin,

ER is ook geen peil op te trekken wanneer dit voorkomt.

Maar je weet vaak ook niets van je dromen natuurlijk. In mijn verhaaltje over de "enge dromen" eigenlijk hetzelfde : Alleen toen ik er een keer van wakker schrok en die droom daardoor nog "meemaakte", kon ik herkennen dat ik die zelfde droom al tig keer vaker had gehad.
Allemaal lastig hoor, want voor hetzelfde geld droom je dat op zich ook weer. Net zoals dat in mijn beschreven droom, ik droom dat ik wakker ben gemaakt, wat ook niet waar was.

Verder, als je te veel last van de Apneu's hebt droom je dus NIET. Dan kom je niet in de juiste slaapfase daarvoor (je hersenen zijn steeds bezig om je weer wakker te maken om te gaan ademen - Arousals). Naar mijn idee is het dan ook zo dat als je middels de CPAP weer goed slaapt, je ook weer ruimte (de rust) voor dromen hebt MAAR dat we allemaal nog steeds last van Apneu's (ademstops) hebben. Dus als die nu maar op het verkeerde moment plaatsvinden, kan je er vermoedelijk ook wel een droom omheen breien. Dus :

- Je valt in slaap en je slaapt heel goed - geen Apneu's;
- Je komt in de fase waarin je droomt. Dat is een fase van licht slapen. Je hersenen staan toe om in dit stadium te komen, omdat er geen extra aandacht voor ademen nodig is.
- Nu krijg je per ongeluk in dat stadium een Apneu (of 20). Je zit in de droomfase (deed het wellicht ook al) en tja, wat zullen we nu eens dromen.

Niet dat je gezellig aan het strand ligt met een geheime vriendin, volgens mij.

Ik ben zelf intussen wel zo ver dat ik heel zeker weet wanneer je ontvankelijk bent voor Apneu's : als je licht slaapt. En voordat ik kommentaar krijg : ik zou niet weten waarom dat alleen voor mij zou gelden (andersom weet ik ook niet, maar ja, zolang ik het van jullie niet weet ...). Dus, het is mij totaal duidelijk dat als je eenmaal onregelmatig ademt, je heel erg de Apneu's aan het uitlokken bent. Bijvoorbeeld als je wakker bent ...

Als je droomt adem je ook onregelmatig.

De volgorde zou dus moeten zijn :

- Heb last van een ernstige mate van Apneu (stel AHI van 30 en hoger). Droom dus nooit;
- Aan de PAP en Apneu's verdwijnen goeddeels. Je gaat weer dromen;
- Omdat je droomt, krijg je juist dan Apneu's (dit is een best wilde gok die ik niet kan bewijzen);
- Omdat je Apneu's hebt tijdens het dromen, droom je dus enge dingen.

Ik denk zelf dat het wel spannend is om te weten *wat* we dan dromen. Maar vooral ook : hoe de droom eindigt.
Dus in mijn geval, hoe toevallig kan het nou zijn dat ik droom dat ik op straat loop maar m'n ogen niet kan open krijgen (dat loopt erg lastig, kan ik je vertellen). Dat is dus geen toeval en ik heb (ditmaal wel degelijk bewezen) ook een grote Apneu.

René, geen idee wat we er mee moeten, maar hoe eindigt zo'n droom van jou ?
In mijn meerdere gevallen kreeg ik mijn ogen vanzelf weer open (dat droomde ik dus) en was de droom voorbij (en de Apneu w.s. ook). Behalve die ene keer dat ik m'n ogen niet openkreeg, en vervolgens (figuurlijk) rechtop in bed zat. Daar heeft het letterlijk wakker schrikken mij gered, zeg maar.

Droom ze !
Peter

Peter,

Een paar zaken ter verduidelijking. Toen ik 5 jaar geleden mijn cpap kreeg had ik ademstops van circa een halve tot
2 minuten durend, gemiddeld 62 stops per uur. Bij mijn laatste controle, eind mei, was dit teruggelopen tot 0,1 stop
per uur. Ik sport nu weer 2 keer in de week; a. omdat ik daar nu voldoende uitgerust ben om dat weer te kunnen, en:
b. voor een betere conditie, ik wil meer lucht. Waar het dus qua beademing prima gaat, nagenoeg geen ademstops
meer, gaat het psychisch juist de andere kant op. Voor de duidelijkheid de droom waarin "het enge wezen" zich mani-
festeert gebeurt alleen 's morgens vanaf 6 uur. Ik ben dan wakker kijk op mijn wekker en besluit mij nog een keer om
te draaien. Waarom: ik lig lekker in mijn bed. Daarnaast mijn bed behoort aan mij, en ik bepaal wel wanneer ik eruit
kom en ik laat mij er niet verjagen door "het". Wat er precies gebeurt is het volgende: ik kom in een ruimte waarin
"het" altijd rechts in de hoek staat en mij een enorme angst aanjaagt. ik wil nu direct vluchten, maar kan dat niet
omdat ik, als het ware, verlamd ben door angst. Ben nu zo geobsedeerd door "het" dat ik nu denk: wat kan ik met
"het" doen?, of te wel: hoe kan ik het van kant maken. Maar ik durf de confrontatie er niet mee aan te gaan, bang
als ik ben dat als ik verlies mijn laatste uurtje geslagen heeft. En op dat moment vlucht ik uit die ruimte. Dan werkt
mijn vluchtreactie dus wel. Ik zit dus constant in mijn vlucht-modus. Dat levert de nodige stress op met als gevolg dat
ik daardoor af en toe, en daar is geen staat op te maken, angst- paniekaanvallen krijg. En waar ik in een normale
situatie weet te benoemen dat: vluchten een natuurlijke prikkel ten tijde van gevaar is, is dat gedurende een aanval
dus geen zekerheid. Ik ben dus (doods)bang dat ik niet meer wil vluchten. Dat "het" als het ware dit, en dat klinkt
misschien cru, spelletje (wat het niet is) wint.

M.v.g.

René.

René - dank voor de toelichting. En ja, ik zou er zelf bijna bang van worden.

Ik weet niet of het (iemand) kan helpen, maar sinds ik mijn AHI zo laag heb (wat nu ruim een maand zo is) droom ik zo ongeveer standaard als ...

Ik 'smorgens wakker ben geworden (dit is veelal net na 04:00), ik mijn kap afzet en dan een rondje door het huis loop (niet omdat ik naar de WC moet - ik doe het gewoon), dan tegen 05:00 weer in bed ga liggen, even wacht tot ik weer slaperig word en dan de kap weer opzet (ja, met CPAP aan). Daarna droom ik dus en dat wordt meestal onderbroken door de wekker (ergens na 6 uur).

Dit, inklusief het wakker worden en alles, gebeurt juist sinds ik m'n stops weg heb. Je zou bijna kunnen zeggen "zo, nu nog lekker even een uurtje dromen".

Het zal wel te ver gaan om er een overeenkomst in te zien (voor onze (2) gevallen). Maar lijkt wel erg hetzelfde.

René, heb jij je kap nog wel op na jouw omdraaien om 6 uur ?
Ik doe dat expres wel, eigenlijk alleen maar omdat ik in de gaten wil houden wat er gebeurt. Of beter : ik kan stops hebben als ik wakker ben, en als ik ermee in slaap val dan gaat dat door (en dat wil ik dan weer kunnen zien).

N.b.: Ik ben eigenlijk zo dat ik mensen graag help. In dit geval weet ik dat er weinig valt te helpen (althans, ik kom er niet op). Het enige wat ik voluit kan beamen is dat als ik mijn ogen niet open krijg, dit komt door pure verlamming. Helemaal hetzelfde zoals jij het beschrijft.
Kunnen we ook weer niets mee. Maar ik heb zoiets van : de verlamming die je in het ademen hebt op dat zelfde moment, uit zich op een manier in een droom die jou vertelt over die verlamming;
Ik kan gewoon lopen en zou dus kunnen weglopen voor dat wezen. Maar ik kom niet ver want ik zie niets. Mijn ogen willen niet open. Het effekt in mijn geval is dat ik doodstil sta, nl. voor een deur waar ik een sleutel in moet doen maar niets kan zien dus dat lukt weer niet. Ogen open ogen open ogen open ... maar lukt niet. En volgens mij weet ik nu wel wat verlamming is als het echt zou gebeuren.

Dan dit nog maar even :

Maar ik durf de confrontatie er niet mee aan te gaan, bang als ik ben dat als ik verlies mijn laatste uurtje geslagen heeft.

Dit is mooi uitgelegd; kan je denk ik alleen maar (zo uitleggen) als je het meerdere keren hebt meegemaakt en je er nog werkelijk over nadenkt ook, wat je niet doet als je weer wakker bent, maar in de droom zelf. Het mooie (of gekke) is dat ik het wel met je beslissing eens ben. Als je toch kan wegrennen ...
jahaa ... maar dan morgen weer heh !

Ik DENK dat ik zelf zo ver zou kunnen komen dat ik de confrontatie een keer aanga (met dat wezen dus). Maar ik denk ook dat ik degene naast mij over mij wakend zou willen hebben. Immers, als ik mijn eigen verhaal van die droom erop nalees, dan zit er echt wel iets in van "ok, je kan erin blijven". Dus, zo bedoel jij het ook. Kan dat dan echt ? ja, ik denk het wel. Maar als ik mijn verhaal tot het eind lees en wetend dat ik daar dus eigenlijk te ver ben gegaan, dan eindigt dat dus met een rechtop in bed. Ik heb het dus wel degelijk overleefd.
Of ik die droom nu nog weer krijg ? ik weet het niet. Maar als het jouw enge wezen was geweest dan had ik dus de confrontatie aangegaan en 1 keer lijkt me voldoende om er vanaf te zijn.
Garantie tot aan de rand van je bed natuurlijk. Maar ik zou er wat mee "moeten" en tevoren denken dat als me dit ook maar 1 keertje lukt, dat ik voor altijd van de angstaanvallen af zou zijn.

Waarom gaat onze CPAP eigenlijk niet als een idioot lopen toeteren of zo, als de adem -stel- 90 seconden wegblijft ?

Groeten maar weer,
Peter

Ik ben dus (doods)bang dat ik niet meer wil vluchten.

Ik had er niet echt overheen gelezen, maar dit is dus wel het echte probleem.
Jemig, hoe vertel je jezelf dat je altijd wel voldoende controle zal hebben om toch weer te vluchten. Pas maar op dat je daar niet gek van wordt en dat je binnenkort niet ook nog een psychiater nodig hebt.

Toch maar gewoon 6 uur opstaan ?

Ik zie nu ineens een spanning tussen "ik maak zelf wel uit wat ik doe" en "ik kan niet tegen het eventuele gevolg daarvan".
En ineens ben je gewoon iemand met Apneu die geen goede beslissing weet te nemen ...
(heb ik zelf heel erg last van)

Peter,

Mijn masker heb ik altijd op. Mijn masker is mijn Lifeline. Ik ga zelfs al zover dat ik ook wel eens niet naar bed toe ga.
Dus een nacht oversla. Voor mij is de keuze wat dat aangaat gemakkelijk: stel dat mijn masker niet zou werken / kapot
zou zijn, dan ga ik niet naar bed. Zou ik dat namelijk wel doen dan lig ik alleen maar wakker, te luisteren of ik niet
ga snurken.
En wat de psychiater betreft: daar ben ik al geweest, die heeft moeten beoordelen of mijn vluchtreactie nog goed functioneerde. (ja dus)

M.v.g.

René.

René,

Voordat ik mijn cpap droeg had ik angstdromen waarin ik: werd opgejaagd / achterna gezeten door "het enge wezen", en die angstdroom hield op op het moment dat ik weer adem haalde.

Niet dat ik er aan twijfel (het tegenovergestelde), maar hoe wist je dat ?
(het onderzoeken lijkt me een langduring proces en een CPAP had je nog niet om het niet-ademen te bewijzen)

Als jij nu je masker op hebt als het gebeurt, moet je later kunnen zien hoe het zat met de ademhaling. En ik heb denk ik al gezegd : een AHI van desnoods 0.00 zegt niets (wel wat natuurlijk, maar is niet uitsluitend).
Heb je al eens gekeken ? (grafieken uitlezen)

Ik wil er maar mee zeggen :
Als jij kan achterhalen wat er verkeerd gaat, bestaat er misschien een methode om dat tegen te gaan. Maar eigenlijk :
Als je iets in deze (ademen) hebt opgelost, zou je die droom ook niet meer moeten hebben, als je dus eerst hebt aangetoond dat het inderdaad met dat ademen heeft te maken.

Ook : Als jij kan aantonen dat je 1 stop hebt (een wat langere van stel 45 seconden) op het moment van die droom (die dan ook 45 seconden duurt zou ik zeggen), en je hebt verder in de rest van de nacht geen stops gehad, dan is je AHI bij een nacht van totaal 7 uur slapen, 1/7 = 0.14. Hartstikke laag, maar intussen wel een probleem.
Maar nogmaals, ook bij geen officiële stop kan je nog slecht ademen maar ik weet niet of dat zo'n droom kan opwekken (denkend aan de pure verlamming dus).

Vriendelijke groeten,
Peter

Komt het een beetje overéén met dit?

http://www.salusi.nl/slaapverlamming-oo ... pparalyse/

Groet RuudJ

Peter,

Voordat ik mijn cpap had werd ik opgejaagd door "het". Niet dat ik "het" te zien kreeg, ik kon "het" gelukkig altijd
voor blijven, op tijd ontsnappen. Maar nu ik "het" zie staan daar rechts in de hoek is er voor mij geen enkele twijfel;
wat ik rechts in de hoek zie staan is "het". En die komt mij iets duidelijk maken, namelijk: René, jij kunt nu wel door
dat masker ademhalen, en niet meer stikken, je kunt zelfs van mij wegvluchten, maar let wel: waar jij bent ben ik
ook, ik weet jou altijd te vinden. Dus daarom blijf ik in mij vlucht-modus zitten. Ik ben dus al mijn hele leven op de
vlucht voor "het". Dit wordt nog eens versterkt door het feit dat ik; bij mijn geboorte een dysmatuur was: ik ben 3
weken te vroeg geboren, was 53 cm maar woog 1.750 gram (3,5 pond). Er zat een knoop in de navelstreng, en daardoor dreigde ik te verhongeren. De enigste manier om te overleven was te vluchten (geboren worden). Dat plus mijn apneu
heeft ervoor gezorgd dat ik dus constant op de vlucht ben. Daarom kom ik ook niet 's ochtends om 6:00 uur uit bed.
Want als ik dat zou doen, dan zou ik capituleren, weglopen voor mijn probleem, dan heeft "het" het spelletje gewonnen.
Is je nu duidelijk wie of wat "het" voor mij is?

M.v.g.

René.

Ruud,

Als er iets bij in de buurt komt is het misschien wel een psychose(?) want het voelt zo echt aan op dat moment,
ik zit er als het ware midden in. En eigenlijk hoef ik alleen maar mijn ogen open te doen en het houd op. Ik ben
niet in een diepe slaap, het lijkt eerder een roes.

M.v.g.

René.

Veel te ingewikkeld voor mij. Ik geef het op. [hamster]

Ruud, tja ... moet je al die kommentaren eens lezen. Ben je wel een dagje in bezig.
Omdat ik me er rot om heb gelachen, eentje quote ik eruit als dat mag :

_________
HELPPP ·

Hallo, Ik ben Anne, ik ben 19 jaar. Ga na school, sport veel en eet goed. Ik hoop dat iemand mij kan helpen. Alles wordt steeds erger en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al vanaf mijn 14e last van slaapverlamming (althans, ik denk dat het slaapverlamming is…). Het begon bij mij met elke nacht 1 of meerdere keren een soort ‘bijna-dood-ervaring’. Het was elke keer op een andere manier, de ene keer werd ik overreden, de andere keer stortte een vliegtuig neer, werd ik verbrand of levend begraven. Op het moment dat ik eigenlijk dood zou gaan, werd ik me ervan bewust dat ik in me bed lag en heb ik hele ernstige en pijnlijke schokken. Dit duurde voor mijn gevoel 2 uur, maar in werkelijkheid maximaal 2 minuten. Door me goed te focussen op m’n pink of tenen ging het weg. Ik ben hier rond m’n 18e mee naar de dokter gegaan. Zijn advies was om op m’n zij te gaan slapen en proberen te zorgen niet op m’n rug te gaan liggen. Zodat mijn lichaam actiever bleef. Dus ik heb allemaal kussens voor en achter m’n lichaam gelegd zodat ik niet meer kon draaien. Ik heb er toen meer dan een jaar geen last van gehad. Maar sinds 5 weken geleden is het weer begonnen, maar nu vele malen erger. En op m’n zij liggen werkt niet meer. Het is nu wel anders dan voorheen. Ik krijg nu echt een soort verhaal over de dingen waar ik daarvoor over nagedacht heb, het loopt in m’n dromen alleen bijna altijd fout af. Doordat het zo echt lijkt en ik constant zoveel informatie krijg en niet kan verwerken ga ik aan ‘t twijfelen of het nep of echt is, en dan dus ga ik me na een tijd afvragen hoe ik op die plek ben gekomen, en dan besef ik dat ik in bed lig, en krijg ik de zelfde rare schokken als voorheen. Dit heb ik enkele keren (op m’n 18e) eerder gehad, maar nu denk ik steeds dat ik weer gewoon wakker word. Ik ben dan ook in me bed. Maar eigenlijk stap ik een nieuwe soort nachtmerrie in. Ik had bijvoorbeeld vannacht toen ik de eerste keer wakker werd een andere tijd op m’n wekker staan, dus ik echt dat ik moest opschieten, want ik had rond die tijd de volgende dag eigenlijk een afspraak. Ik me helemaal klaargemaakt, ik reed die kant op en overal waar ik keek was ruzie. Opeens keek iedereen op straat me aan. Toen dacht ik me ineens dat het niet klopte. En kreeg ik ineens weer van die schokken. En kwam erachter dat in nog sliep. Met veel moeite probeerde ik wakker te worden. En nou was ik weer in m’n slaapkamer… Ik wou Niet meer in slaap vallen want ik was bang dat ik weer zo’n slaapverlamming zou krijgen. Dus ik deed de tv aan en opeens werd het heel warm en benauwd op me kamer. Maar ik probeerde me op de tv te focussen en op alle zender was Dora. Opeens belde een vriend mij op en zei dat hij de weg kwijt was. Op hetzelfde moment begon Dora het liedje op de kaart te zingen. Alleen vertelde ze waar hij heen moest. En ja hoor, ik sliep weer. En er gebeurde weer hetzelfde… Toen ik weer wakker werd dacht ik meteen uit bed te gaan. Ik ging naar beneden, maar ik kon m’n ouders nergens vinden. Dus ik bel ze op en ze zaten bij de buren. Ik wou naar buiten lopen, maar alle deuren waren op slot en ik kon geen sleutel vinden. Dus belde ze weer op en m’n moeder huilde. Ik begon spontaan mee te huilen en zag ineens dat de ramen van plastic waren. En m’n ouders stonden erachter. Nou, ik probeerde weer wakker te worden, maar dit keer kreeg ik het maar niet voor elkaar. Ik kreeg na een tijd het gevoel dat ik in mijn lichaam gevangen zat en door m’n oogleden moest kijken, want ik kon ze niet dichtdoen. Ineens stond ik midden op een grote drukke straat en hierdoor kreeg ik een behoorlijk heftige paniekaanval. Maar door de woede-aanval die ik kreeg, had ik de kracht om echt wakker te worden. Dit had ik nog nooit eerder gehad… Weet misschien iemand hoe dit kan? Maar ik wil het liefst weten hoe ik dit moet stoppen… Want ik durf nu eigenlijk niet meer te gaan slapen.
__________

Van het lezen ervan word je al hijgerig.
Hier ook de reactie van de betreffende deskundige in dat blog :

__________
Beste, Volgens mij is hier voornamelijk sprake van ‘lucide dromen’ en ‘vals ontwaken’. En dus niet per definitie van slaapverlamming (al zou dat natuurlijk ook best wél zo kunnen zijn)… Lucide dromen houdt in dat je tijdens je droom wéét dat je droomt. Luciditeit kan heel zwak of heel sterk zijn. Meestal ontstaat luciditeit middenin een ‘gewone’ (non-lucide) droom. Je realiseert je ineens dat de ervaringen in je droom onecht zijn, meestal ontstaat dit besef nadat er zich iets ongebruikelijks of onmogelijks in je droom heeft plaatsgevonden. ‘Lucide worden’ houdt dus in dat je ineens beseft dat je droomt; de mate van luciditeit kan dus sterk variëren; bij een hoge mate van luciditeit heb je als dromer volkomen in de gaten dat de gebeurtenissen zich in je hoofd afspelen, dat er geen reëel gevaar dreigt en dat je in werkelijkheid in bed ligt en elk moment wakker kan worden… Bij een lage mate van luciditeit ben je je als dromer bewust genoeg om bijvoorbeeld gebeurtenissen te sturen, maar onvoldoende om je te realiseren dat de dingen in je droom niet echt zijn. Lucide dromen blijven de dromer doorgaans véél beter bij dan andere soorten dromen, vandaar ook dat je je droom nog zo goed en gedetailleerd kan navertellen. Er is nog altijd heel veel onduidelijkheden over dromen, zo ook over het lucide droomproces. Tijdens lucide dromen is er ook vaak sprake van vals ontwaken. Je droomt dat je wakker wordt, terwijl je in werkelijkheid nog steeds slaapt en in een volgende droom terechtkomt. Vals ontwaken kan zich inderdaad meermaals herhalen, waardoor een ongemakkelijk gevoel ontstaat… Je ervaart een droom in een droom in een droom in een droom… Je droomt dat je droomt dat je droomt dat je droomt… Dit fenomeen heet ook wel een ‘recursieve droom’. Lucide dromen en recursieve dromen kunnen beangstigend zijn, maar sommigen ervaren ze als prettig en streven ze zelfs na. Zulke mensen worden ook wel ‘oneironauten’ of ‘droomreizigers’ genoemd. De aard van een lucide droom is vooral afhankelijk van waarover je droomt en in welke mentale staat (bewustzijnsniveau) je verkeert. In principe is er geen enkele reden om bang te zijn tijdens dromen, uiteindelijk zul je altijd wakker worden. Wel is het zo dat veel mensen erg moe, groggy, bedwelmd of zelfs uitgeput wakker worden na lucide dromen, recursieve droom en/of intense nachtmerries. Veel mensen dromen afwisselend lucide en non-lucide. Ze wéten met tijden dat ze aan het dromen zijn en zijn met tijden in staat hun droom (grotendeels) bewust te sturen. Wat je precies kan doen om lucide dromen, nachtmerries, vals ontwaken en slaapverlamming te voorkomen, is moeilijk te zeggen. Dromen kunnen te maken hebben met overmatige stress, een slechte slaapkwaliteit, slaaphouding, kwaliteit van bed en kussen, een belabberd slaappatroon/slaapritme en/of onderbroken slaapcycli. Ook zouden onverwerkte ervaringen en emoties een rol kunnen spelen, evenals slaapstoornissen (slaapapneu, narcolepsie, slaapparalyse, parasomnie e.a.). Wellicht kun je je probleem eens bespreekbaar maken met je huisarts? Groeten & sterkte, Paul
__________

Ik doe er nog één, want ik denk dat het wel relevant is :
(excuses dat alle tekst zo achter elkaar staat, maar dat is op die site nu eenmaal zo)

N.b.: Als dit ongepast of ongewenst is, gooi maar eruit hoor.
Peter (stopt nu met lezen daar want het is oneindig)


________
Ik heb al 10 jaar last van slaapverlamming. Ben alleen niet zo overtuigd als de rest dat het hallucinaties zijn… Als het hallucinaties zijn, waarom maakt iedereen over het algemeen hetzelfde mee?
________

En de reactie :
________
Beste Cynthia, Iedereen ervaart ongeveer hetzelfde omdat de herkomst van elk van de vaakst voorkomende ‘syndromen’ die men tijdens een slaapverlamming kan ervaren (nachtdemon, old hag, succubus, incubus, boze geest, monster, slaande deuren, voetstappen, explosie in ’t hoofd, druk op de borst etc.) bij iedereen min of meer gelijk is. Slaapparalyse treedt doorgaans op wanneer je hersenen in een overgangsfase verkeren van diepe droomslaap oftewel REM-slaap naar waken c.q. wakker worden. Tijdens de REM-slaap zet je brein de meeste van je spierfuncties uit, waardoor je tijdens een droom niet lijfelijk je droom uitbeeldt en dus geen hele gekke dingen kunt doen terwijl je slaapt. Kortom: de zijn tijdens hun dromen tijdelijk verlamd waardoor je óf kunt dromen óf kunt bewegen. Soms zetten je hersenen je dromen óf je verlamming niet (volledig) uit, waardoor je gelijktijdig droomt en verlamd bent. Of erger nog: soms zijn je sensorische organen (oren, ogen en neus) al geactiveerd, terwijl je op motorisch niveau nog verlamd bent. Als dit gebeurt tijdens een ‘ondiep’ onderdeel van je slaap-waak ritme (slaapcyclus) kun je de combinatie van droom en verlamming op bewust én onderbewust niveau meemaken. Je ziet, hoort, ruikt en ervaart dingen, zonder dat je je kunt bewegen. Hypnagogie betekent dat paralysesyndromen zich vóór het daadwerkelijke in slaap vallen voordoen (hypnagogische hallucinaties). Hypnopompie daarentegen, houdt in dat een syndroom zich voordoet ná de REM-slaap (hypnopompische hallucinaties). Ter illustratie: het ‘Old Hag Syndroom’ is een combinatie van slaapparalyse enerzijds en hypnopompische hallucinatie anderzijds die eigenlijk alleen maar wordt ervaren wanneer men plat op de rug ligt (waarschijnlijk door beïnvloeding van je evenwichtsorganen en druk van je maaginhoud). Je wordt angstig; de angst veroorzaakt druk op de borst, die nóg angstiger maakt… en zodoende kom je in een vicieuze cirkel van angst en een gevoel van verstikking terecht. Niet gek dat hierdoor vaak een nachtmerrie optreedt aangaande iemand die je probeert te doen stikken. De dromen tijdens slaapparalyse kunnen zodanig vivide en dusdanig werkelijkheidsgetrouw overkomen dat je niet kunt zeggen waar je droom eindigt en realiteit begint. Je kunt je omgeving, je lichaam, je handelingen etc. als wezenlijk en levensecht ervaren, terwijl je ze in feite nog steeds droomt. Zelfs je wekker, je tv en je slaapkamer worden regelmatig gedroomd. Je droom is bijzonder realistisch; bovendien is het tijdsverloop uit z’n verband gerukt en is het niet of nauwelijks te bepalen wat je écht meemaakt en wat niet. Een old hag, incubus of succubus wordt ervaren als je in een gecombineerde staat van waken en nachtmerrie verkeert. Logischerwijs zul je hierdoor angst ervaren en als je vervolgens “half wakker wordt” in een staat van verlamming, kan angst omslaan in absoute paniek of doodsangst en dit beïnvloedt juist het inbeelden van nachtmerrieachtige figuren. Je sensorische organen zijn half in slaap en half wakker, dus je ziet/ervaart wat je hersenen op onderbewust niveau creëren. Je ziet dus hetgeen waarvoor je bang bent omdat je bang bent. Natuurlijk kunnen hier talloze factoren aan ten grondslag liggen, waaronder en slaapkwaliteit, slaappatroon, voedingspatroon, lichamelijke activiteit, mentale stress, sommige medicijnen, bepaalde emoties etc. Deze factoren beïnvloeden bepaalde delen van de hersenen, bepaalde hormonen, je gewaarwording van bepaalde organen (maag, hart, longen etc.). Tot slot kunnen er (deels) neurologische verschijnselen een rol spelen, waaronder hersenactiviteit, epilepsie, narcolepsie, schizofrenie, neuropathie, apneu etc. En hoe erger je van de hallucinaties onder de indruk bent en hoe grondiger ze je beheersen voordat je gaat slapen, des te groter de kans dat ze zich opnieuw voordoen. De angst voor de hallucinaties kan dus al voldoende zijn om ze nogmaals te beleven. Hoe meer angst, bezorgdheid, stress en ellende je gedurende de dag ervaart, des te groter de kans op nachtmerries en slaapverlammingshallucinaties. Het kan dan ook raadzaam zijn om psychologische hulp te zoeken als je veel last ondervindt aan je periodes van slaapverlamming en tegelijkertijd last hebt van onverwerkte angsten, fobieën, trauma’s of paniekaanvallen. Want hoe beter je je slaapverlamming kunt loslaten en hoe minder je jezelf erop focust, des te minder angstig je zult worden en des te minder last je ervan zult hebben. Overigens ziet lang niet iedereen dezelfde manifestaties/gewaarwordingen tijdens slaapparalyse. Er zijn veeleer een aantal algemene taferelen die men tot in detail heeft beschreven en een naam heeft gegeven, maar de details verschillen sterk per persoon. Bovendien zijn er enorm veel taferelen te vinden die slechts door een enkeling worden ervaren tijdens slaapverlamming en die zodoende géén naam hebben. Sterker nog: veel mensen ervaren pas een veelvoorkomend slaapverlammingssyndroom of -patroon nadat met erover heeft gelezen. Onze hersenen kunnen immers gewaarwordingen samenstellen uit zelfs de kleinste en meest onbetekenende informatie, herinneringen en ervaringen, zelfs al zijn ze zo onbeduidend dat we ons er niet eens van bewust zijn dat we ze hebben. Bepaalde omstandigheden, context of beschrijving kan al als trigger volstaan om ze tot een droomervaring samen te smeden tijdens je slaapparalyse. Mijn persoonlijke ervaring is dat vooral een vast slaapritme c.q. slaappatroon en voldoende fysieke inspanning (fitness, teamsport, hardlopen etc.) cruciale aspecten zijn ter voorkoming van slaapparalyse. Nou ja, het is een beetje een onsamenhangend relaas geworden, maar wellicht kun je er iets mee. Sterkte & groeten, Paul
1 juli 2014-
________