21
Omdat iemand niet als gast in kon loggen, kreeg ik als persoonlijk bericht bijgaande tekst. Dat is ook een manier om anoniem te reageren
F-16.


Ik ben precies vandaag 36 jaar getrouwd en wij slapen vanwege
het weerzijdse gesnurk al 6 jaar niet meer in dezelfde kamer. Zij snurkt alleen en ik heb apneu en snurk nu niet meer sinds anderhalf jaar.

Het was dus vroeger steeds even overwippen naar de andere kamer en op vakantie was alles vaak als vanouds en ook in onze recreatiewoning, waar maar een bed staat.

Ik heb nooit echt sexuele problemen gehad, wel wat minder libido. Naar later blijkt komt dat door de apneu en door emotionele verwijdering van mijn vrouw. Omdat mijn vrouw mijn apneu probleem nooit heeft geaccepteerd/erkend door beroepsdeformatie en ook door haar houding dat ze geen begrip heeft omdat ik niet in een slachtofferrol moet vervallen. Ze is nog nooit meegeweest naar een arts die iets met apneu te maken heeft. Wel moest ik naar de psychiater die vaststelde dat er niets mis met mij was. Je begrijp dat mijn gevoelens t.o.v. haar zijn veranderd en uiteraard heb ik ook last van een kort lontje (Sandra stemmingswisselings verhaal) in figuurlijke zin. Letterlijk valt het wel mee.

Overigens doet elke beetje erotische film ook wonderen bij mij. Dat is echter taboe voor mijn vrouw. De laatste paar jaar was het dus penuspauze behalve tijdens de vakantie en soms in het weekend.

Sinds de Cpap is dit verbeterd en de laatste tijd met de BIPAP wordt ik zelfs weer wakker met een ochtenderectie, maar dan is mijn vrouw al naar haar werk.

Er zijn verschillende redenen waarom wij nog steeds niet in een bed slapen. Het CPAP apparaat REMSTAR PRO maakte te veel lawaai en daardoor kon mij vrouw niet slapen. En omdat mijn vrouw drie keer in de week moet werken slaapt zij in een andere kamer. Mijn bioritme is volstrekt anders en onze saamhorigheid is niet echt best geworden.
We leiden ons eigen leventje in een huis. Met de nieuwe BIPAP wordt dit wel opgelost en helemaal i.v.m. een recente verhuizing van mijn twee onder eenkap woning naar een patiobungalow met maar een ouder slaapkamer.

Ik hoop dan ook dat de huidige verhuizing/nieuwe BIPAP en vakantie een cultuuromslag gaat betekenen op sexgebied en dat we weer naar elkaar toegroeien. Zonder vrouw is het wel jezelf behelpen. Ook zal ik proberen te revalideren/ontslachtofferen maar daar heb je wel energie voor nodig.
Ik vond dat ik dit toch even van me af moest schrijven.
A.Adriaanse

Dank voor deze bijdrage aan de discussie. Wie volgt?
Laatst gewijzigd door F-16 op 04 okt 2005, 11:16, 1 keer totaal gewijzigd.

22
sandra schreef:hallo luitjes,

5 serieuze reakties....
dat kan ik geen onderzoek noemen.

voor degene die meegedaan hebben, hartelijk dank. jullie ervaren wel dezelfde klachten.

hierbij sluit ik dit onderwerp. de tijd zal er nog niet rijp voor zijn.
maar misschien heeft dit topic de lezers er wel toe gebracht het onderwerp sexualiteit aan te kaarten bij hun arts. nog al te vaak wordt dit niet vernoemd terwijl apneu toch in kan grijpen in alle facetten van ons funktioneren.
hou het in ieder geval in je achterhoofd mocht je er problemen bij ervaren om het aan je arts kenbaar te maken.
en voor vragen kan iedereen me persoonlijk mailen


groetjes sandra
Hallo Sandra,

Je concludeert dat de tijd er niet rijp voor is. Dat kan natuurlijk zo zijn, maar het is natuurlijk ook mogelijk dat sexualiteit voor een groot aantal (behandelde) apneuers en hun partner na een gewenningsfase in het algemeen nauwelijks problemen geeft.

23
Via de mail, kreeg ik bijgaande reactie F-16

Ik ben geen macho, maar vindt het wel moeilijk om over te praten. Het werd de afgelopen jaren steeds minder. Hoe kan je zorgen dat het weer meer wordt?

Nu de kinderen uit huis gaan, merken we het het beste: we zijn steeds minder met elkaar gaan praten. Vroeger, toen we elkaar ontmoeten, konden we uren aan tafel zitten te praten met een fles erbij. In de loop van de jaren zijn onze gesprekken steeds verder versmald. We praten/overleggen voornamelijk over het runnen van BV Kind en BV Het huishouden met een enkele vraag ‘hoe was het vandaag?’ of ‘wat doe jij vanavond?’. Van verliefden zijn we geworden tot partners, tot maatjes tot huisgenoten.

Met het seksleven is het hetzelfde gegaan. Van 3-4 keer per week, naar 1-2 keer per maand. Van minimaal drie kwartier per keer, tot 15-20 minuten. Er is zelfs een hele periode geweest, voor de diagnose osas, dat we het niet tot nauwelijks meer deden. Het werd steeds minder geslaagd, zodat je het gaat vermijden.

Hoe weinig kan het worden? Kun je dan nog steeds zeggen dat je een relatie hebt? Natuurlijk de buitenkant deugt. We wonen samen. We ontvangen lachend vrienden en bekenden. Maar de binnenkant wordt steeds holler. Natuurlijk, als je ouder wordt, wordt dat verliefde minder. Maar ik heb toch de indruk, dat er nu wel erg weinig overblijft. Goede huisgenoten, dan kan ik net zo goed met een stel vrienden samen gaan wonen. Dan valt er vaak meer te lachen.

We blijken ook vindingrijk in het ontlopen van pijnlijke situaties. Er is een tijd geweest dat ik later naar bed ging: ‘omdat ik toch niet kan slapen’. Nu ik aan de cpap lig, gaat mijn vrouw altijd later naar bed. Zo creëer je drempels. Als je elkaar niet meer naakt in de bad- of slaapkamer tegenkomt, is er een aanleiding minder. Als de één al slaapt, als de ander in bed kruipt, komt er geen knuffelpartij die kan uitlopen in meer. Als je dan al je masker op hebt, kun je het al helemaal vergeten.

Het blijkt ook heel moeilijk te bespreken zonder verwijten. Kennelijk ligt het allemaal heel gevoelig. ‘Dat komt omdat jij altijd ……’ En met over en weer verwijten komen we ook niet verder. Omdat dit soort gesprekken hakketakkerig verlopen, ga je ook die gesprekken vermijden.

Toen ik nog niet wist dat ik apneu had, had ik een serie gesprekken met een psycholoog ivm depressie en burn-out. Eén keer kwam mijn vrouw mee. Toen hebben we het voor het eerst weer over seks gehad, omdat mijn vrouw er over begon. Dat verliep ondanks de aanwezigheid van de psycholoog erg moeizaam. Hij schreef Viagra voor. Ik was daar erg sceptisch over omdat het daarmee was alsof de schuld bij mij lag. Dat wilde ik me niet laten aanleunen, omdat ik vond dat ook veel veroorzaakt werd door haar opstelling en preutsheid. Maar ik moet toegeven als je weer meer dan een half uur een goede erectie hebt, voel je je wel een stuntman die veel aankan. Inmiddels weet ik dat je door zuurstofgebrek, zeker ’s avonds, over te weinig hormonen beschikt voor een goed seksleven.

En zo pakken we het weer op. Maar er zijn veel drempels te overwinnen. Viagra neem je zonder alcohol, dus meestal niet ’s avonds. Je moet het een uur van te voren nemen. Dus een sluipende overgang van tegen elkaar aankruipen naar vrijen is er niet bij. Seks is voor de meesten toch iets, dat spontaan moet komen. Maar met zo’n pil moet je echt een beslissing nemen en dat weet je dan allebei. En wat doe je dan in de tussenliggende tijd? Komt bij dat het volgens mij ook op je bloeddruk werkt en de slijmvliezen in mijn neus. Ik krijg in ieder geval een enorm rood hoofd en begin snuivend te ademen.

Nee, ideaal is het nog niet. We hebben wel enkele goede zaterdag- en zondagochtenden gehad. Een zeer uitgebreid ontbijt op bed, zal ik maar zeggen. Maar we zijn erg veel verleerd. Iets dat geleidelijk over de jaren uit de verhouding verdwenen is, komt er niet automatisch met een pilletje en de cpap in terug. Het helpt. De rest moeten we zelf doen.
Geschreven een jaar na start cpap-gebruik
B. Bastiaanse

Wie volgt? Alle reacties worden vertrouwelijk behandeld F-16
Laatst gewijzigd door F-16 op 04 okt 2005, 11:17, 1 keer totaal gewijzigd.

24
hallo F 16 en anderen,

ik ben blij dat je dit onderwerp weer naar boven hebt gehaald. Op mijn oproep kreeg ik te weinig respons maar wel kreeg ik van diverse partners vaak een schrijnend verhaal.
Natuurlijk is leeftijd, duur van de relatie enz enz mede een oorzaak van het vaak seksueel minder funktioneren, maar als je uit elkaar groeit, omdat apneu-patienten nu eenmaal meesters zijn in het "kop in het zand steken", wil dat dus niet zeggen dat je er niet iets aan kan doen. Kom op, voor een deel is het gewoon lichamelijk, je hormonen, je vitamine gehalte, je testosteron spiegel ( jawel , ook bij vrouwen) voor een groot stuk speelt vermoeidheid mee. Belangrijk is zeker dat iedereen, dus ook de partner weet wat er aan de hand is. En van daaruit is het mogelijk om met wederzijds respect het vrijen opnieuw te leren. misschien heel anders dan vroeger, misschien wel op een heel ander tijdstip, maar daarom niet minder waardevol.

En bespreek het met je arts, het is een onderdeel van het menselijk funktioneren. zelfs een belangrijk onderdeel om je een "goed gevoel" te geven. De endorfines die bij seks vrijkomen, werken beter dan antidepresiva......

En reval, ik ben oprecht blij dat niet iedereen problemen ervaart op dit gebied, maar helaas bemerk ik ook op lotgenotenbijeenkomsten dat partners dit wel vaak aankaarten, maar wel pas als de patienten en partners in aparte groepjes zitten, want begrijpelijk wil niemand zijn partner afvallen.
Dus lijkt het er toch op dat er meerdere patienten "last" van moeten hebben.
Maar gelukkig is er ook een grote groep die na de behandeling het geluk hebben dat het ook op seksueel gebied weer met sprongen vooruit gaat.


groetjes sandra
het leven is als ganzeborden, je begint steeds weer bij start. behalve als je in de put blijft zitten.
http://www.kyenna.nl
twitter: @kyenna1

25
Sandra kreeg bijgaande reactie als persoonlijk bericht.

Hallo Sandra,

Ik wil je toch een beetje de geheimen van mijn keuken verklappen.

Geen of minder zin in seks is bij minder zin, waardoor bij blijvende relatie de prikkel snel minder wordt. Ik heb dan geen zin meer om uitgebreid met mijn partner te gaan vrijen, ook ivm met moeheid. Zin in seks blijft dus wel maar niet meer met mijn partner,toch merk ik dat ik met erektie de nodige problemen heb. Ik ga eens na de dokter dat nieuwe midddeltje van Lav vragen denk ik.

Ik hoop dat ik je hiermee een beetje heb kunnen helpen

C. Christiaanse

Iedereen die een bijdrage wil leveren kan dit anoniem via mail of PB via Sandra of mij doen
Laatst gewijzigd door F-16 op 04 okt 2005, 11:17, 1 keer totaal gewijzigd.

26
Zoald ik al eerder schrref gaat ook bij ons niet meer alles vanzelfsprekend.

Een keer zei mijn vrouw typerend: " Je lijkt kabouter Lui wel" ( Een typetje uit een kinderserie van kabouter Plop)

Ik zei namelijk: " Vrijen, daar wordt ik zo moe van..."

Inderdaad dat is bij mij een struikelblok. Ik ben vaak gewoon weg te moe.

Frans

27
Via mail
Wat dit onderwerp aangaat kan ik heel kort zijn. De behoefte om sex te hebben is er geheel niet meer. Soms vallen mijn ogen uit de kassen van vermoeidheid en kan ik mijn masker al niet meer opdoen. Ook als ik nog voldoende energie heb is sex geen optie.
Dit houdt mede verband denk ik met het feit dat mijn ega al tijden ook slecht slaapt door mijn apneu en allerlei (externe) factoren ons de laatste 5 jaar niet hebben gespaard. Ik heb geen moeite met het krijgen van een erectie maar om tot daden over te gaan.

Ik zie dit als een ernstig tekort in onze relatie maar kan de energie niet opbrengen om dit te veranderen.

D. Dirksen

Ook anderen die niet open en bloot willen reageren kunnen dit via PB of mail via Sandra of mij doen

28
Ik heb iedereen die anoniem een reactie stuurde maar een naam gegeven: A. Adriaansen, B. Bastiaanse enz. Dat is makkelijker als je wilt reageren. Ik zelf voel me het meest verwant met B.Bastiaanse. Het is ook bij ons de afgelopen jaren steeds minder geworden. Er is zelfs een periode van enkele maanden geweest dat we helemaal niets meer aan seks deden. Ook mijn vraag is: hoe zorg je dat je relatie weer meer inhoud krijgt? Nu zeg ik niet dat seks de enige inhoud is. Juist niet. Als je niet met elkaar kunt praten, is volgens mij ook het vrijen moeilijk. Ik heb wel de indruk dat het bij mannen iets anders ligt, als bij vrouwen. Mannen proberen al snel en als het lukt dan voelen ze zich geaccepteerd. Voor vrouwen is seks meer de bevestiging van iets dat er de uren ervoor was. Dat loopt dus niet synchroon.

Er speelt volgens mij nog iets anders mee. Ik moet daarbij denken aan een zeiltocht die ik jaren geleden maakte. We hadden net de kop van Normandie gerond en voeren de Golf van Biskaje binnen, toen we een weerbericht hoorden met een stormwaarschuwing. Nou storm en Biskaje, dan weet je het wel. Overmoedig als we waren, dachten we het wel aan te kunnen. Het schip was weliswaar niet groot: 11 meter, maar van staal. En wij een goed ingespeelde ervaren ploeg. Nou pittig werd het; erg oncomfortabel, erg nat. Regelmatig kwamen golven over. Maar nog was de stemming goed aan boord. Totdat op een gegeven moment een breker aan dek kwam, die een kist, die met 4 bouten aan dek vastzat, overboord sloeg. De vier bouten zaten er nog met wat hout eraan. Ook het bijbootje was overboord geslagen en lek. Toen pas realiseerden we ons welk gevaar we liepen. We gingen voor top en takel. Dat wil zeggen alle zeilen werden gestreken en met touwwerk en ankerlijnen achter aan het schip gehangen. Dat houdt de kont recht, remt de vaart en breekt de golven. Zo dreven we twee dagen. Tot we in de middag een visser voorbij zagen komen! Die aan het werk was!! Het was kennelijk ondertussen stukken kalmer geworden. We hadden het niet gemerkt. We durfden er niet op te vertrouwen. Zo overmoedig als we aan het begin waren, zo door angst bevangen waren we na de klap geraakt.

Hier moet ik vaak aan denken bij apneu. Tien jaar lang doen we alsof er weinig of niets aan de hand is, terwijl voortdurend onze omstandigheden verslechteren. En dan, met de diagnose moeten we er aan geloven: er is iets mis. De vraag is komen we daarna nog een vissermannetje tegen? Wie waarschuwt ons dat we de draad weer op kunnen/ moeten pakken? Of laten we onze relatie er voor top en takel bijliggen? Wie zet de knop om? Ik vrees dat we dat zelf zullen moeten doen. We moeten er ons niet bij neerleggen dat onze relaties en ons seksleven minder zijn geworden. Veel is nog/weer mogelijk.

Als ik mijn energie vergelijk met een gezond iemand van 10 jaar jonger, dan valt het altijd tegen. Dat is niet motiverend. Ik ben nu zo’n 20 maanden aan de cpap en als ik kijk wat ik nu doe en wat ik daarvoor kon: dan is er een geweldige verbetering. Die vergelijking werkt beter.

Vorige week zag ik Sandra op een lezing in Amstelveen. Bijna twee uur stond ze er met haar medische verhaal en beantwoorde vragen. En het was een prima lezing, ook dat nog. Diezelfde Sandra die twee jaar geleden nauwelijks genoeg energie had om van de bank op te staan en haar hond uit te laten. Zo kan het dus gaan. Iedere dag kleine stapjes erbij. Blijven proberen. Op tijd terugschakelen en rust nemen. Maar daarna weer verder gaan. Het kan dus.

29
tot nog toe lees ik alleen maar problemen van apneuers die al een (lange)relatie hebben. hoe zit t met de vrijgezellen? hoe doen zij dat als ze een nieuwe relatie aan willen gaan? als ik zo naar mezelf kijk denk ik namelijk: helaas nicolientjuh, voor jou geen man meer [aberaber] niet omdat ik de energie er niet voor heb, maar omdat ik me kapot zou schamen met dat ding op mn neus :oops: en zonder gaat natuurlijk ook niet.......weet namelijk van mn kids dat ik de hele boel bijelkaar gil als ik net zo n ademstop heb gehad en weer ga ademen :oops: iets waar ik trouwens zelf geen erg in heb, maar zal wel een schrikreactie zijn [schock]

vandaar dat ik nu zoiets heb: laat mij maar lekker vrijgezellig blijven en doe r ook geen moeite voor om iemand te versieren! [wink] wel lekker relaxed moet ik zeggen haha

[heul] [stur]

30
nicole schreef:......weet namelijk van mn kids dat ik de hele boel bijelkaar gil als ik net zo n ademstop heb gehad en weer ga ademen :oops: iets waar ik trouwens zelf geen erg in heb, maar zal wel een schrikreactie zijn [schock]

vandaar dat ik nu zoiets heb: laat mij maar lekker vrijgezellig blijven en doe r ook geen moeite voor om iemand te versieren! [wink] wel lekker relaxed moet ik zeggen haha

[heul] [stur]
Sorry, kan het even niet laten :lol: .
Met dat gegil van je weten ze toch niet precies waardoor het komt. Komt het nu door de ademstop, of om dat mammie (met nieuwe vriend) zo lekker met iets anders bezig is :oops: . En je kunt je er makkelijk van afmaken door te zeggen "kids jullie weten toch van mammies ademstops" :wink: .

Willem

31
hallooooooooo willem :twisted: toevallig ben ik een brave, toegewijde moeder en kom ECHT NIET met een nieuwe vriend naar huis hoor :wink:
nooit gedaan, ook niet toen ik nog nooit van apneu gehoord had :!:
ik heb hier 2 mannen in huis gehad: 1-de vader van de oudste 2- de vader van de jongste

mijn kids weten niet beter dan dat ma vrijgezellig is :roll:

Sexualiteit

32
Howdy Nicole,

Niet zo snel opgeven meisje Als ikzelf een vriendin uitnodig om te blijven slapen Liggen pomp en slang diep verscholen onder mijn bed en de viagra altijd bij de hand Ik heb dan ook geen enkele behoefte om te slapen. Dat doe ik wel als ze na gedane zaken weer naar huis is

Mischien is er hier op het forum wel een maskerdragende vrijgezel die zijn visjes graag wil laten zwemmen met duo blowen in het vooruitzicht

Bedenk wel een kerel met een goede slang en stoer masker is altijd nog beter dan de duurste vibrator

33
Het leeft toch meer, niet allen bij mannen, ook bij vrouwen

Hallo Sandra,

Of wij ook seksuele problemen hebben. Hele erge zelfs. Ik ben een vrouw, heb nog niet zo lang een machine, maar heb al ruim twintig jaar een depressie en zelfs nog langer libidoproblemen, naast het feit dat ik niet weet hoe het voelt om me goed te voelen. Probeer maar eens achter oorzaak en gevolg van seksuele problemen te komen.

Als je huisarts stelt, wanneer je meldt met pijn-bij-seks en libidoproblemen:"Dan hou je niet genoeg van hem.", dan zoek je het verder wel zelf uit. En nu heb ik het helemaal opgegeven. Wat er nog aan libido was, heb ik mogelijk zelf om zeep geholpen door te vaak tegen m'n zin in te proberen te vrijen.

Het hele gedoe is heel frustrerend voor onze relatie. Mijn man zoekt de oorzaken voor de afwijzing (zo ervaart hij het) in zichzelf, zijn uiterlijk schoon of aanpak. En ik heb er erg veel verdriet om dat ik het echt niet meer kan opbrengen. Al is het probleem nu voor mij beter te hanteren dan toen ik mezelf nog steeds ertoe preste, zonder dat al die stress en narigheid tot iets anders dan een huilpartij leidde.

Eén periode ging het tot onze beider verbazing zowaar echt goed. We waren op vakantie in de bergen en zelfs kort na de vakantie lukte het ook nog. Daarna was het weer over met de pret. Zou ik minder last hebben gehad van apneus door de andere luchtdruk daar? We zijn zelfs in therapie geweest, maar libido haal je niet uit een potje. We zijn nog wel samen, al is het zonder de zo belangrijke knuffels en intimiteit. Bang dat hij me op een dag voor gezien houdt, ben ik af en toe wel. We houden vreselijk veel van elkaar, maar hoeveel kan hij opbrengen? Ik ben altijd zwak, ziek en misselijk en hij staat midden in het leven, heeft een beregoede baan.

Er zijn heel veel mensen met seksuele problemen en lang niet altijd zal daar een niet onderkende apneu achter zitten, dus ook zonder apneu had dit ons kunnen overkomen. Meer aandacht voor dit relatieprobleem bij mensen met chronische ziektes is zeker wel belangrijk. Niet dat ik verwacht dat mijn problemen op te lossen zullen zijn, maar eerder inzicht in oorzaak en gevolg had een boel wederzijds verdriet kunnen voorkomen. En een verbeterd inzicht door artikelen hierover te kunnen lezen zou wat verlichting in de huidige en toekomstige frustraties kunnen geven. Erkenning van een probleem, biedt geen genezing maar het scheelt wel.

Het is heel jammer dat de apneumachine me wel in leven houdt, maar niet goed genoeg werkt om me ook nog wat kwaliteit van leven te geven. Ik hoop dat de apparatuur misschien in de toekomst verbeterd kan worden waardoor veel mensen met apneu en hun partners minder verdriet door deze chronische ziekte zullen hebben.

E. Eduards


Wellicht is er ook een partner die wil reageren

34
Een nieuwe reactie via PB
Beste Sandra,

Het lijkt mij heel erg zinnig om aandacht te besteden aan het onderwerp sexualiteit, want ik denk dat het een van de belangrijkste onderwerpen is wat met apneu te maken heeft. De slaapkamer wordt namelijk een taboe door het masker. Bij mij komt er geen vreemdeling meer in omdat ze dan zien dat ik daar een of ander bijzonder onesthetisch apparaat heb staan, wat ik 's nachts ook nog eens op mijn neus zet. Nou on-erotischer kun je je het bijna niet voorstellen.

Ik heb zelf jarenlang mijn masker niet of nauwelijks gebruikt omdat ik een lat-relatie heb/had, ik durfde dat ding gewoon niet op te zetten in zijn bijzijn. Omdat ik vaak onverwacht bij hem bleef slapen, kon ik het apparaat niet gebruiken. Nu is de relatie wat bekoelt en slaap ik weer vaak alleen en zet het dan wel op. Maar wat als ik een nieuwe partner mocht tegenkomen? Het apparaat weerhoudt me daar van. Ik denk dat als je het vertelt dat het libido van deze 'bedpartner to be' meteen zakt tot niveau nul. Ik geloof dat er weinig dingen zijn die zo on-erotisch zijn als een cpap.

Wat mijn libido betreft; die is gezakt met het moment dat ik antidepressiva ging slikken. Vanaf dat moment is sex een ding geworden wat achter hele dikke muren is weggestopt. Zo erg bijna, dat ik vaak denk: sex? bestaat dat dan? en kun je daar uberhaupt lol aan beleven. Erg jammer want ik weet, uit mijn voor of tussen 'de AD-pil- tijd' dat sex een bijzonder prettige tijdspassering kan zijn en dat je er bijzonder veel lol aan kunt beleven, maar die beleving is compleet verdwenen. Helaas, helaas.

F. Ferdinadusse

Dank voor je bijdrage. Wie wordt G. Geels?

35
ik hoef geen G Geels te worden! ben gewoon nicole :wink:
en ik ervaar de apneu-toestand hetzelfde als de dame hiervoor :oops: behalve het laatste wat betreft het libido!!! :lol: die gevoelens zijn dr wel alleen doe ik hier verder niks mee.......komt dus eigenlijk op t zelfde neer bedenk ik me ineens [skepti]
verder ben ik iemand die sowieso makkelijk praat....( zie de reactie s op mijn "eigen stukje" :wink: ) en iedereen die ik ken weet al dat ik met zo n cute masker op slaap :roll: moet ook eerlijk bekennen dat niemand er een probleem van maakt en men blij is dat er zoiets bestaat om mij in leven te houden :D
ik weet echter zelf hoe ik in elkaar zit en met zo n masker opslapen in t bijzijn van een man, dat doe ik echt niet! het heeft geloof ik een jaar geduurd voordat ik zonder mascara durfde te slapen in t bijzijn van mijn toenmalige partner :shock:
Laatst gewijzigd door nicole op 29 mar 2009, 20:23, 1 keer totaal gewijzigd.

Sexualiteit

36
Beste F-16,

Van jouw openhartige bericht ben ik zeer onder de indruk en ik kan me je gemoeds toestand dan ook goed voorstellen. Vrijen moet voor beide partners op zijn minst een aangename bezigheid zijn. Als dat niet zo is,ontstaat er een groot probleem waar onderling goed over gesproken moet worden.

Ik raad je sterk aan om via je huisarts kontakt op te nemen met een sexuoloog om achter de oorzaak te komen van je probleem. Het kan goed zijn dat de oorzaak lichamelijk is door het niet goed functioneren van het geslachts orgaan Een relatief kleine operatie, kan dan je probleem oplossen en je relatie weer doen opbloeien.

Ligt de oorzaak in het geestelijke vlak dan kan een goede psycho analyse wonderen verichten. Het weten wat de onderliggende oorzaken zijn van het libido verlies, is reeds de helft van de probleem oplossing.

Veel zal afhangen van je wil om verbetering in de situatie te brengen. Je partner verblichten tot het ceilibaat is niet de beste oplossing

37
PJ,

Volgens mij staat er geen bericht van F16 hoor. Het zijn allemaal "anonieme" berichten. Misschien zit er wel een van F16 tussen :?: Misschien ook wel een van mij :?: Je weet het niet. Behalve van Nicole dan.

38
OJEEEE.........doe ik weer wat verkeerd? :oops:

had ik anoniem moeten blijven??? ja sorry hoor.......dit is 2005!!!!
en ik ben niet iemand die zich schaamt voor wat ik mankeer en daar niet over durft te praten! t is nou ook weer niet zo dat ik ALLES openlijk bespreek :wink:
maar sommige dingen kun je t best bespreekbaar maken als je er "zo gewoon" mogelijk over doet!
bij die anoniemen krijg ik t idee dat er is stouts aan sex is en dat willen we toch niet meer?!
het hoort er gewoon bij, that s it! [kiss]

39
Nicole,

je doet niets verkeerd!!! Ik heb ook onder mijn eigen naam gepost. F-16 plaatst enkel wat berichten onder fictieve naam die hij van mensen heeft gekregen ter publicatie terwijl ze wel annoniem willen blijven. (Niet iedereen is open genoeg om allesop tafel te gooien en dat respecteren we natuurlijk)

Op deze anier kunnen mensen toch hun gevoelens verwoorden zonder zich bekend te maken.

Niet verkeerd gedaan dus!

Frans

40
Nicole ik gaf antwoord aan Pappajohn, en volgens mij doe jij niets verkeerd hoor. Sterker nog volgens mij ben je in korte tijd een van de lievelingen van het forum geworden 8) Of spreek ik nu alleen voor mezelf :oops: :oops: