66
door Renpat
Net heerlijk gekeken naar into darkness, de laatste star trek film. Helemaal top! Had m natuurlijk al eerder gezien, maar hij blijft errug goed.
Ik heb de laatste tijd niet veel over mezelf geschreven, behalve dat ik best moe ben, maar ja, wie van ons heeft dat niet bij tijd en wijle? Ach, dat is apneu.
Wat nu wel het geval is dat ik de afgelopen dagen flink ben gaan nadenken. Over mezelf, mn ziektes, mn leven en vooral, hoe het met mij gaat.
Erg onluisterend om te realiseren dat ik de laatste maanden niet echt vrolijk ben geweest. Wanneer heb ik nu voor het laatst echt gelachen? Ik zou het echt niet weten. En toen ben ik verder gaan denken. En misschien is dat juist weer een goed teken. Want mn conclusie is dat ik eigenlijk gewoon in een echte depressie zit.
Toen ik dat las een paar maanden terug in de uitkomst van het add onderzoek had ik zo iet, ach ja, wat wil je, ik ben burn out, niet depressief. Het lijkt erop, maar dat is het niet. En toen kwam de diagnose osas, dus het was geen depressie.
Totdat ik deze week, nu ja, gisteren, weer een vragenlijst moest invullen voor het nsi. En daar kwam ui dat mijn gelukscore, op een schaal van 1 tot 100 een score heeft van 40.
En toen viel het kwartje. Ik ben echt depressief op dit moment. Het is ook veel, dat besef ik. Vorig jaar om deze tijd veel problemen met mn zoon, voor de diagnose adhd, het begin van dat jaar problemen met mn dochter (ook depressief) en de burn out van mn vrouw. En toen mijn overbelasting met alle gevolgen die ik hier deels op het forum heb gedeeld. Het gedoe op mn werk...
En nu zit ik nog steeds niet lekker in mn vel.
Ik ben moe,te moe om hard te lopen, te somber om vrolijk te zijn. En ik word gek van die constante piep die ik sinds vorig jaar hoor......wat ook weer een gevolg kan zijn van de depressie.
Maar....dat ik het nu ook echt besef, betekent dat ik zover ben om er echt iets mee te doen. Ik ben geen gekke dingen vsn plan, wees gerust, daarvoor hou ik te veel van mn vrouw, van mn kinderen en vooral van het leven.
Bij die uitkomst van dat onderzoek add (wat niet zo bleek te zijn, maar door mijn herkenning bij alle info die ik kreeg over adhd voor mn zoon EN de diagnose hyperkinetisch syndroom uit mn jeugd (ben ik ook pas sinds kort achter dat die er was, is de voorloper van ad(h)d), geeft voor mij aan dat ik wel degelijk de add heb. Af en toe heb ik echt de onrust, die voel ik dan ook, kan niet zitten, loop dan iets te draaien...mn vrouw ziet het dan ook en zegt wat ben je onrustig...ehm...ik dwaal af... Add of apneu...ik denk beide
In elk geval, in het rapport stond dat mijn intiligentie hoog is, maar dat mn verwerking langzamer is. Maar dat ik het dan dus wel begrijp, en dingen moeilijk kan uitleggen. Maar dat ik sommige dingen juist weer enorm snel zie.
Dat klopt.
En juist dat is het lastige, iets snel zien, maar het niet goed kunnen uitleggen....ehm...oh ja, weet het weer. Ik wilde hierheen.
Zo is het dus ook met die depressie. Het heeft bij mij gewoon wat langer geduurd voordat ik het zelf zag. Ik wist en voelde dat er iets niet goed zat, ik zat niet lekker in mn vel, maar kon het gewoonweg niet benoemen.
Nu dus wel. En nu ik dat wel weet en kan, kan ik er iets tegen doen. Wat weet ik nog niet, leuke dingen doen, ja, makkelijk gezegd, maar de meeste leuke dingen kosten geld, en door het afgelopen jaar...ach ja, je snapt m, is dat lastig.
Maar toch, morgen ga ik eerst lekker schieten. Trainen voor de wedstrijd in Januari. Helaas nog niet met houten pijlen, maar die komen er, die moet ik zelfs hebben voor die wedstrijd.
En binnenkort gaan we met het gezin naar walibi. Met mn schoonzoon, zn moeder, zn broer en diens vriendin. Dus ook wat leuks.
Dat kost dan wel weer geld, maar we hebben korting. En soms moet je gewoon, nietwaar?
He, dit lucht op, ik wilde het kwijt. Niet voor jullie, voor mezelf. Ik kan het verwoorden, dus kan ik er nu iets mee doen. En proberen mn denken om te zetten.
Dank voor het lezen.
Patrick
