Re: Zeeman aan wal

22
Menno,

Prachtige verhalen en geweldig dat je je draai aan de wal hebt kunnen vinden.
Er is wel een ding die ik nergens lees in de reacties en dat is de houding van je baas zoals je in je eerste verhaal schreef.
Daar kan een voorbeeld aan genomen worden.

Harm

Re: Zeeman aan wal

23
Dat is waar, Harm.
Daar staat Van Oord ook bekend om.
Een sociale maatschappij.
Ik heb in mijn werkzame periode daar echt wel veel commentaar op ze gehad, ze waren echt een geldverdienen-maatschappij, Maar met dit soort gevallen kon je je geen betere baas wensen.
Een collega van me wilde graag naar huis ivm een overleden familielid.
We zaten in Nova Zembla.
De helikopter naar het dichtstbijzijnde vliegveld alleen al kostte al €40.000,-
Hij ging naar huis en kwam 4 dagen later weer terug aan boord.....

Maar het komt ook, denk ik, dat ik een beetje kreeg wat me toekwam.
Ik heb altijd wel op mijn recht gestaan, maar was ook geen zeur-werknemer.
Een weekje langer aan boord?
Mij hoorde je niet. (In de bagger heerst over het algemeen een tijd-is-tijd mentaliteit.)
Tijdens een oceaanoversteek geen kans om naar huis te bellen?
De meesten stonden te zeuren bij de kapitein, want volgens de CAO hadden ze récht op contact met thuis.
Daar hoorden ze mij ook niet over. Dan bel ik wel bij aankomst.
Tijdens je verlof naar een cursus? (Not done in de bagger. Verlof is heilig.)
Ik ging.

Dus ik vermoed dat ik nu als soort van wederdienst hun medewerking kreeg.
En ach, puntje bij paaltje deden ze alles volgens de regels: tijdens een ziekte mag je niet ontslagen worden en de werkgever heeft de taak je weer te reÏntergreren in het arbeidsproces.
Of dat nu bij henzelf is of bij een ander maakt niet uit.

En ze spinnen er zelf ook garen bij, want ik heb ze beloofd om de goede leerlingen naar hun door te sturen als ze een stageplek zoeken.
En dat doe ik dus ook.
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/

Re: Zeeman aan wal

24
Dat gaat weleens anders.
Ik weet nog dat mijn moeder overleed. We wisten dat het eraan zat te komen. Het verlof van ex was op en er hielp geen lieve moedertje aan, hij moest aan boord. In de morgen vloog hij naar Finland, in de middag overleed mijn moeder, de volgende dag was hij weer thuis en op de volgende loonstrook was zowel zijn eigen vlucht als die van zijn vervanger verrekend.
Hij moest ook weleens eerder weg. In plaats van 7 weken thuis, na 3 weken alweer aan boord. Noodgeval, over 6 weken ben je weer thuis. Daar maakten ze er dan rustig 13 van en dat hij een examen miste was jammer.
Tja, geen goede herinneringen aan die tijd helaas.
Resmed S9 Mirage SX for her. Van 22 AHI naar 1AHI. Respireo neusdoppenmasker. Een vaste druk van 7. Masker Airfit P 10. Druk verhoogd naar 8.
Masker F en P Brevida. Druk verlaagd naar 7.
Nieuw slaaponderzoek: AHI 33 zonder CPAP

Re: Zeeman aan wal

25
Zo was (is?) dat in de koopvaardij gebruikelijk, helaas.
Zo ben ik niet bij de begrafenissen van mijn beide oma's geweest én niet bij de trouwerij van mijn zus.
Dan hadden mijn oma's maar in mijn verlof dood moeten gaan en mijn zus haar trouwerij moeten afstemmen met mijn vaar/verlofperiode.
Zelf was ik één dag voor mijn eigen trouwen thuis, en dat was omdat ik in de sluis in Kiel (D) op staande voet ontslag nam en de trein naar huis genomen heb.
Menig zeeman heeft in die tijd de geboorte van zijn kinderen gemist.

Tegenwoordig staat er in de CAO dat bij dat soort gelegenheden, mits het familie in de 1e graad is, de reder zorg dient te dragen voor je thuis- en weer terugreis.
In de bagger gaat dat gelukkig heel anders.
Ook voor andere gelegenheden kan je ook altijd naar huis, als je het maar van tevoren even regelt met je aflosser.
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/

Re: Zeeman aan wal

26
Oeioeioei.
Door mijn bericht elders aan Duiveltje kom ik weer op dit topic terecht waarin ik lees jullie regelmatig een nieuwe Zeeman aan Wal te laten lezen.
Wel, er zij er alweer vele geschreven, maar ik heb nooit meer aan dit topic gedacht.....
(Zou ik soms apneu hebben? Toch eens naar laten kijken.... :mrgreen: )

Daarom, bij dezen, een "nieuwe" aflevering.
Voor jullie, dan toch.

Zeeman aan wal (3)

Het was aan het einde van mijn eerste schooljaar, vorig schooljaar dus.
Het was een mooie dag en de les Praktijk Dek, op ons safety ponton in de haven van Delfzijl liep ten einde.
Met een paar leerlingen staan we een gesloten reddingssloep uit de jaren ’80 te bekijken die zieltogend aan het ponton geknoopt ligt.
Zieltogend omdat hij vol staat met een laag water/oliemengsel ten gevolge van de lekkende raam- en deurrubbers, de vastzittende gashendels, de motor die al anderhalf jaar niet gedraaid heeft door allerlei mankementen en het stuur dat niet meer draait.
“Wat gaat er met die boot gebeuren, meneer?”
“Daar moet ik nog even over nadenken, mannen. Hij heeft zijn beste tijd wel gehad. Misschien kunnen we hem nog verkopen aan een liefhebber.”
Waarop ik bovengenoemde mankementen opsom.
“Ja? En?”
“Hoezo, ‘ja en’, jongens?”
“Moet hij daarom weg?”
“Waar doelen jullie op?”
“We kunnen hem toch opknappen?”
Een lang debat volgde.
Zij voerden allemaal redenen aan waarom de boot nog best op te knappen was die ik met tegenredenen probeerde te pareren.
Ik verloor het debat.
Glansrijk.
Ik kon niets meer aanvoeren om de mannen (en vrouwen!) te overreden dat het echt beter was om de boot vaarwel te zeggen.
Opgeknapt zal ze worden.
Einde discussie.

De weken die volgenden hoefde ik niet na te denken over hoe de lessen Praktijk Dek ingevuld dienden te worden.
Het was repair time.
Elke les.
Er werd schoongemaakt.
Ik haalde lege olievaten bij de plaatselijke bunkerboer die gevuld werden met het de oliesmurrie uit de boot.
Woeste sleutelgeluiden waren hoorbaar uit het bootje.
WD 40 dampen stegen op uit de geopende luikjes.
Aan het eind van de eerste dag waren er al twee grote horden genomen: de smurrie was uit de boot, en de gashendels en het stuur waren weer gangbaar.


Vele lessen later was het zo ver.
De motor werd voorzien van verse koelvloeistof, en de olie werd bijgevuld.
Een opgeladen accu werd geïnstalleerd.
Het moment suprême waar men op gewacht had naderde. (vooral voor de machinisten) .


En toen: moment suprême….
Contact: check
Sleutel omgezet: check
Een druk op de knop en…. Brrrrroem plof plof knal plof, brrrrrrr .
Reutelend en kuchend kwam de 40 PK 3cilinder Bukh diesel tot leven.
Met de walm die uit het uitlaatje kwam hebben we vast en zeker een mini milieurampje veroorzaakt in Delfzijl.
Maar hij liep weer!
Je kon weer varen met hem!

Boven het gepruttel van de motor steeg het gejuich van de mannen op.
Ze hadden het ‘m geflikt.
De boot leeft weer!
En hij mag, nee moet, blijven.
Want we zijn van hem gaan houden.
Dus , heren reders, als u dit leest: bereid u maar voor.
Er komt zich over een jaar of 3 een generatie nieuwe zeelieden bij u aan het bureau melden om te solliciteren.
Ze komen van de zeevaartschool in Delfzijl.
En ik zou me wel twee keer bedenken voor u ze afwijst.
Want, potdrie, wát een doorzetters zijn het.

Dit column werd eerder gepubliceerd in Spuigat, het orgaan van VMG
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/

Re: Zeeman aan wal

27
kippenvel van. Fantastisch, wat een motivatie en wat prachtig dat de mannen en vrouwen de kans kregen om de daad bij het woord te voegen. Hadden wij vroeger maar zo'n leraar gehad. Petje af Menno!!!
Resmed S9 Mirage SX for her. Van 22 AHI naar 1AHI. Respireo neusdoppenmasker. Een vaste druk van 7. Masker Airfit P 10. Druk verhoogd naar 8.
Masker F en P Brevida. Druk verlaagd naar 7.
Nieuw slaaponderzoek: AHI 33 zonder CPAP

Re: Zeeman aan wal

28
Beste Menno,

Dit is een mooi voorbeeld van :"Geef ze de ruimte en dan gebeuren er wonderen"

Ik heb ooit in de jachtbouw gewerkt en begrijp dus heel goed wat er aan werk verzet is.

Volgens mij heb jij hier ook iets positiefs van geleerd.

Houdoe,

Ben
Er is genoeg lucht op de wereld.
Maar blijkbaar kan je toch lucht tekort komen.

Re: Zeeman aan wal

29
Ik leer héél veel van ze.
Ik zeg ook altijd dat ze mijn collega's zijn.
Ze hebben een andere functie in het bedrijf dan ik, maar ze zijn collega's.

Na bovenhavig geval heb ik ook een nieuwe spreuk, levenswijsheid erbij.
"Geloof dat het onmogelijke mogelijk is, dan wordt het onmogelijke mogelijk ".
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/

Re: Zeeman aan wal

30
Hallo Menno,
Wat mooi dat je zo op de plek bent in de zeevaart(school) en nu je hart en ziel legt in het opleiden van jonge vakmensen.
De verhalen zijn mooi en ik hoop dat je er meer wil plaatsen.

Groet, André

Re: Zeeman aan wal

31
Dat ben ik zeker van plan.
Maar schroom niet mij daar zo nu en dan aan te helpen herinneren, want ik vergeet het zo.
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/

Re: Zeeman aan wal

32
Een verhaal, deze keer, van alweer een jaartje oud.
Geschreven na Delfsail, dat deze week een jaar geleden plaats vond.

Zeeman aan wal (4)

“Onze studenten zijn net kikkers in een kruiwagen.”, zei een collega eens tegen mij, “Zij proberen er steeds uit te springen en wij proberen ze er in te houden”.
Een uitspraak waar ik tijdens Delfsail vaak aan heb moeten denken. Hier is waarom:
Ik had meer dan voldoende vrijwilligers om tijdens Delfsail safety demo’s op het safetyinstructieponton in de haven te verzorgen.
En wat deden ze hun best.
Het publiek genoot van de demo’s: de sprongen in overlevingspak in het water vanaf het hoge platform, Man Over Boord redden, en het oprichten van een omgekeerd reddingsvlot.

Aan het eind van de eerste dag zaten we met zijn allen, wat moeders van de kikkertjes en een tevreden gevoel te genieten van het vuurwerk dat aangeboden werd door Delfsail.
Aan het eind van dit feestje ontstond de behoefte bij de kikkertjes om op het ponton te overnachten.
Persoonlijk zou ik liever in een warm bedje liggen, maar zij vonden het leuker om in een koud ponton, op een tot matras gepromoveerd, nog net niet opgedroogd overlevingspak te gaan liggen.
Dat dááronder dan weer een betonnen vloer lag, scheen de feestvreugde alleen maar te verhogen.. Zolang ik er geen last van had vond ik het best.
De volgende ochtend bracht ik de kikkertjes weer tot leven.
Kennelijk was Bacchus ook uitgenodigd op het feest, want de lucht die uit het ponton opsteeg toen ik de deur van het ponton opende is met geen pen te beschrijven.
Ik zal het toch proberen: Verschaald bier, zweetvoeten, en een zure half opgedroogde binnenvoering-van overlevingspakken-lucht. Genieten….

Eén van de kikkertjes was kennelijk de koude harde betonnen vloer zat geweest en had het een geweldig idee gevonden om in een reddingsvlot te gaan slapen.
Een handje geholpen door voornoemde Bacchus vatte hij de slaap binnen enkele seconden.
Het laagje water dat op de bodem van het vlot had gelegen had er voor gezorgd dat hij ’s ochtends zo hard rilde dat hij het ritsje van de overkapping nauwelijks open kon krijgen.
Maar goed, de zon warmde hem en de andere kikkertjes alras op en we draaiden weer geweldige shows.
Het publiek genoot zichtbaar. En, eerlijk is eerlijk, wij óók.

Als dank voor deze inzet had de school er voor gezorgd dat de kikkertjes mee mochten varen van Delfzijl naar Antwerpen op één van de tall ships die in de haven afgemeerd lag: de Statsraad Lehmkuhl.


En zo wilde het dat ik en mijn vrouw samen met enkele moeders op zondagmiddag vier uur op de kade van de Delfzijlsterhaven stonden om “mijn kikkertjes” uit te zwaaien.

Ze gingen van het échte leven proeven.
Het échte zeemansleven. Zeilend.
Niet met een motor, zoals onder meer ik altijd gedaan heb, maar zeilen.
Hoe echt wilt u het hebben?



Zwaaiend zag ik de trotse tranen in de ogen van de moeders op de kade. Alleen bij de moeders?
Nee, beste lezers.
Ook bij mij.
Daar gáán ze.
De kikkertjes.
Míjn kikkertjes.
Verdikkeme, ik was trots op ze, zo merkte ik!

Kikkertjes, sommigen vinden ze eng, maar ik hou van kikkertjes.
U niet, dan?
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/

Re: Zeeman aan wal

33
Menno, weer een fantastisch goed opgebouwd verhaal...

De geur zit nu ook bij mij in mijn neus [bigsmile]

Doet mij terugdenken aan mijn Sail ervaring van IJmuiden via Zeebrugge (noodgedwongen vanwege Orkaan WK11) , Brighton (noodgedwongen wK 11) via Plymouth (start race) naar LA Coruna in Spanje in 1990. Aangemonsterd op een zeilboot met 14 bemanningsleden. Hiervan moest de helft jonger zijn dan 16 jaar. Was een fantastische reis, zeeziek als een hond, met een halve afgeschoren baard (vanwege het afzetten van de motor tijdens het scheren) met een gescheurde rolfok op de denkbeeldige startlijn en uiteindelijk zeilend met een fok vanwege windkracht 9 in de Golf van Biskaye en daardoor verleierend een onderlinge wedstrijd tussen vier zeilboten verloren van een vrouwelijke ierse schipper.

Een reis om nooit te vergeten.....

Groet RuudJ
Groet RuudJ
Medewerker AV-Kenniscentrum
ADEM BEWUST, WANT HET LEVEN DUURT MAAR KORT.
Bent u al lid van onze Apneuvereniging? €32,50 / Incasso €30,00/Jaar
Word lid en ontvang 4X het Apneu Magazine + 10X het Apneu bulletin per jaar

Re: Zeeman aan wal

34
Mooi. Je weet de aandacht vast te houden. Loopt als een trein
Resmed S9 Mirage SX for her. Van 22 AHI naar 1AHI. Respireo neusdoppenmasker. Een vaste druk van 7. Masker Airfit P 10. Druk verhoogd naar 8.
Masker F en P Brevida. Druk verlaagd naar 7.
Nieuw slaaponderzoek: AHI 33 zonder CPAP

Re: Zeeman aan wal

35
@ Ruud: dat is zeker een reis om nooit te vergeten.
Ook een mooi verhaal, trouwens. :D

@Agnes: Dank je wel.
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/

Re: Zeeman aan wal

36
Wederom een verhaal van alweer een poosje geleden: vlak voor / de zomervakantie

ZEEMAN AAN WAL (5)


De vakantieperiode breekt aan.
Probleem, dacht ik.
Want hoe kom ik aan stof voor mijn stukje?
De school is dicht. Ik maak nu niks mee.
Welnu. Een combinatie van onze Facebookpagina (Zeevaartschool v/h Abel Tasman) en studenten die voor het eerst gaan varen loste dit probleem op.
De stageperiode was nog geen dag oud of de eerste foto’s stroomden al binnen.
Uiteraard een foto van een student voor zijn eerste boot.
Zie ik nou een trotse blik in zijn ogen? Volgens mij wel. En terecht.

Er wordt wel eens een beetje meewarig gedaan over het beroep zeeman.
Op de vraag “Wat doe je voor werk” en mijn antwoord “ Ik ben zeeman” werd regelmatig gereageerd in bewoordingen van “Oh, geen echt beroep dus”.
Nee, mensen.
Wij hebben 12 weken varende vakantie en daarna houden we aan wal ook nog eens vakantie. “Het leven dat is een groot feest”, zong Mannenkoor Karrespoor al eens.

Maar we zouden maar eens ophouden met dat feestvieren.
En dan? Dan was het papier, noch de laptop of smartphone waar u dit stukje op leest nooit naar u toegekomen.
Het staal waarvan de auto gemaakt is waar u in de ochtend mee naar uw bestemming van die dag rijdt was niet in de autofabriek terechtgekomen.
Om maar wat te noemen.
Zonder vervoer over water staat alles stil.
En dat vervoer gaat altijd door.
Ook als het heel hard waait.
Ook als de zee bevriest en je bij min 15 een ijsbreker moet zien aan te koppelen.
Ook als je 39 graden koorts hebt en je wordt om middernacht gepord zemanstaal voor wakker maken, MJ) voor je wachie.
Het gaat altijd door.
Het moet altijd doorgaan.
Soms vraag je je af waarom onze mannen en vrouwen het eigenlijk doen.
Welnu, dan komen de foto’s binnen die dat verklaren.
De krent uit de zeemanslevenpap.
De reden waarom ze het allemaal doen.
Een ondergaande zon op een bladstille zee.

Afbeelding


Afbeelding


Dolfijnen die spelen met je boeggolf.
Tranentrekkend overdonderend mooi.
Het gebeurt, zeker op de Noordzee, niet vaak.
Maar als het dan gebeurt geniet de zeeman/vrouw zich uit zijn dak!

Toch een beetje vakantie…..
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/

Re: Zeeman aan wal

37
Mooi verhaal Menno. Stuur mij die foto toe en ik zal kijken of ik hem in je verhaal kan plaatsen.

Menno gebruik voortaan dit programma en dan meer upload opties gebruiken.

https://www199.lunapic.com/editor/

Groet RuudJ
Groet RuudJ
Medewerker AV-Kenniscentrum
ADEM BEWUST, WANT HET LEVEN DUURT MAAR KORT.
Bent u al lid van onze Apneuvereniging? €32,50 / Incasso €30,00/Jaar
Word lid en ontvang 4X het Apneu Magazine + 10X het Apneu bulletin per jaar

Re: Zeeman aan wal

38
Love it
Resmed S9 Mirage SX for her. Van 22 AHI naar 1AHI. Respireo neusdoppenmasker. Een vaste druk van 7. Masker Airfit P 10. Druk verhoogd naar 8.
Masker F en P Brevida. Druk verlaagd naar 7.
Nieuw slaaponderzoek: AHI 33 zonder CPAP

Re: Zeeman aan wal

40
Zeeman aan wal (7)

In een van mijn eerste stukjes vertelde ik van student X die dankzij extra les precies was overgegaan.
Het zou niet moeten, maar als docent heb je soms iets meer met een student dan met de rest.
De beroemde "klik".
De student wordt een beetje je protegé.
Welnu, student X is zo'n student.

Aan het eind van het vorige schooljaar was het weer een beetje hetzelfde als het jaar ervoor.
X stond er niet slecht voor, maar moest wel even zijn best doen.
Zéker voor zijn mondelinge examen Nederlands.

X kwam het examenlokaal binnen en toen hij binnenkwam zag ik het al: strontnerveus.
Hij leek wel zeeziek.
Samengeknepen lippen.
Beetje bleek.
Beetje klam voorhoofd.
En net als bij een zeezieke kreeg ik gelijk meelij met hem.
Op mijn vraag of het een beetje ging werd met zo'n kokhalshoestje ontkennend gereageerd.
Dit zou zo niks worden, besefte ik.

Mijn collega-examinator verliet het lokaal om nog een laatste puntje op de i te zetten voor het examen.
Dit gaf mij mooi de gelegenheid om met een speciale techniek, die ik ooit geleerd heb, X te kalmeren.
Hij kwam een beetje bij zinnen, mijn collega kwam binnen en we namen hem het examen af.
Een daverend succes werd het niet, maar het werd wel een voldoende.
Soms moet je niet willen krijgen wat je wilt, maar tevreden zijn met wat je krijgt.
Welnu, dit was zo'n moment.

Na de vakantie begon X steeds minder op school te komen.
Toetsen werden gemist, cijfers kelderden.
Of eigenlijk moet ik zeggen werden überhaupt niet gehaald, want hij vermeed de toetsen.
Op uitnodigingen om eens te komen praten reageerde hij niet.

Langzaam maar zeker kwam het onvermijdelijke:
X verliet de school.
Wat hij nu doet weet ik niet.
Werken?
Andere opleiding?
Geen idee.

Mocht je dit lezen, X, het ga je goed man.
Denk af en toe nog eens aan die ouwe meneer Jacobs.
Zoals die ouwe meneer Jacobs zeker af en toe aan jou zal denken.
Want er gaan wel meer studenten van school.
Elk jaar weer.
Maar bij jouw geval voelde het toch een beetje als falen van mijn kant.
"Er bestaan geen eindes. Er zijn alleen nieuwe beginnen." (Menno M.)

Mijn colums verzameld op een blog: https://zeemanaanwal.blogspot.com/