omdat ik er een positieve associatie bij heb (SF-film waarin de held na grote ontberingen in het moederschip met de wonderlijkste heilzame technieken wordt opgelapt. Het masker is een soort adem-navelstreng die pure gezondheid, voeding en herstel aanvoert. Haha.).
Geweldig. Ik had in het begin vooral associaties met Darth Vader.... vooral als ik een poging deed iets te zeggen met het masker op... en dat vond ik wat minder positief.
De laatste twee dagen heb ik veel geslapen, ook overdag. Uit pure noodzaak, want ik ben nog steeds 'op'. Maar er lijkt een verandering in stofwisseling plaats te vinden. Het is allemaal wat minder stresserig, maar dat levert paradoxaal ook een beetje een paniekerig gevoel op, omdat ik dit niet gewend ben. Maar goed, ik wilde meer ontspanning, dus ik geef me er zo goed mogelijk aan over. Ben wel wat somber nu en de neurologische/psychische klachten lijken prominenter. Op dit moment maak ik me daar het meeste zorgen over. Gaat dit ooit nog weg? Ik kan erg moeilijk nadenken, gesprekken volgen, schrijven enzovoort en ik raak de draad in denken en doen erg snel kwijt. Moeite met bewegen en duizeligheid is er ook nog. Ik ben dus nog steeds maar half op de wereld, maar het verschil is nu dat het allemaal meer slaperiger en suffer is dus.
dat is wel een aardige omschrijving van hoe ik mij de afgelopen weken voel. Sinds mijn ahi gezakt is naar rond de 1 ( en de obstructieve apneus naar hooguit 1 of 2 per nacht. Ik deed het geweldige op de adrenaline-kick die ik elke nacht ... en elk dutje overdag... produceerde. Energie voor tien, kreeg van alles voor elkaar... en ik ging maar door, ook als ik moe was. Nu lijkt het of ik met een kop vol traagschuim door een bak met stroop aan het waden ben... krijg er soms geen fatsoenlijk woord uit. Laat staan een hele zin. En dat is heel frustrerend omdat ik volgende week mijn tentamenopdracht af moet hebben.
Somberheid kan een reactie van je lichaam zijn op vermoeidheid en ziekte... zodat je gewoon geen zin hebt om iets te doen... en wel rust gaat houden, en je lichaam zich kan herstellen. Heb ik tijdens mijn studie (gezondheidspychologie) geleerd. Dat helpt mij om niet ook nog eens over de somberheid te gaan piekeren. Moe = somber > Punt. Klaar.
Ik heb mijn cpap wel eens mee genomen naar de fysio. Was volgens haar een opvallend verschil in hoe goed ik mij kon ontspannen. Vooral spieren in borst, rug, keel, kaken... Hoop voor je dat het nu minder snel vast gaat zitten.
Ik denk dat ik vandaag maar eens rustig een paar minuten op mijn roeimachine ga roeien, om er toch een beetje conditie en beweging in te houden.
fanatiek sporten of lijnen wordt wel afgeraden. Maar zelf ben ik altijd blijven bewegen ( wandelen en fietsen) ook nu ik zo moe ben. Ik heb daar veel profijt van. Met goede conditie kan je de klappen beter opvangen, gaat het herstel sneller... en het helpt ook tegen de somberheid.... zelfs cognitief herstel schijnt beter te gaan met wat beweging.
Voor huig en gehemelte zou ik inderdaad overleggen met kno arts. Wat ik zelf erg irritant vind is dat ik sinds ik aan de cpap ben opeens overdag kan voelen hoe het van binnen dichtklapt... Was ik me eerder nooit van bewust... of gebeurde nooit.