Apneu in Duitsland

1
Op Facebook werd een vraag gesteld apneu en wonen in Duitsland. Omdat ik ook van mijn oude leverancier hoorde dat ze meer en meer met Nederlanders te maken krijgen zal ik proberen zo veel mogelijk informatie daarover in deze draad te stoppen, zodat het makkelijker terug te vinden is voor de toekomst dan op Facebook. Natuurlijk heb ik alleen maar mijn eigen ervaringen aangevuld met een klein beetje info van het Duitse forum, en uiteraard ken ik niet alle artsen en ziekenhuizen. Ik kan dus beginnen met te zeggen dat mijn verhaal / kennis maar één voorbeeld is, en net als in Nederland zullen ook hier de verschillen groot zijn.

Ik woon in Duitsland sinds 2010, en in 2014 werd ik gediagnosticeerd met slaapapneu. Ik ken dus alleen de Duitse situatie.

Begin 2014 sprak mijn huisarts - een zelfs voor Duitse begrippen zeer grondige, geduldige huisarts die werkelijk alles wil onderzoeken en uitsluiten en nakijken (waardoor er lange wachttijden zijn maar hij ook buitengewoon populair is) - zijn voorzichtige vermoeden uit dat ik wel eens slaapapneu zou kunnen hebben. Ik kreeg een verwijzing (dat is hier standaard) voor de longarts, Dr. Gronemeijer in Gronau.

Daar moet je dan vervolgens zelf een afspraak maken, en dan kom je meteen in de wonderlijke wereld van de wachttijden. Al heb ik er zelf ook niet echt druk achter gezet, want het leek me een sterk verhaal. Affijn, ergens in maart, april kon ik terecht voor een kennismakingsgesprekje (amamnese), een longfunctieonderzoek en een röntgenfoto van de longen, allemaal in één sessie. Dit laatste is standaard bij rokers die verder niet onder behandeling zijn voor longklachten. Alles was in orde.

Pas in september (!) kon ik een afspraak krijgen voor een thuis-polygrafie. Let wel : het feit dat ik verder geen echte apneu-gerelateerde klachten had, maakte ook dat er niet veel haast bij was. Ongetwijfeld kan het in ernstige gevallen waar eigenlijk geen twijfel bestaat sneller als het moet. Maar de wachttijden ZIJN lang, eerlijk is eerlijk.

In september dus bij het ziekenhuis langs voor het ophalen en laten uitleggen van hoe je het gebeuren aantrekt (borst- en buikbanden, zuurstofbrilletje in de neus, knijper op de vinger, meer was het eigenlijk niet)en de volgende morgen terug naar het ziekenhuis om de boel te laten uitlezen, en omdat de uitslag "positief" was (27 stops van 30-60 seconden) ging het toen allemaal WEL snel.

Ik kreeg een afspraak voor het slaaplab zo snel mogelijk (dat was tweede helft oktober, dus een goede anderhalve maand later - het blijft druk op de wachtlijst - en een recept voor een CPAP en masker, die ik zelf mocht gaan halen bij een leverancier - toen nog- naar keuze. Gewoon bellen, afspraak maken en langskomen in Ahaus of Gronau. Daar kon ik dan alvast even mee spelen en aan wennen, maar mocht er nog niet mee slapen. Omdat ik medicijnen gebruik voor mijn suiker en bloeddruk, bestaat het gevaar voor te lage bloeddruk of suikergehalte als je per ongeluk ineens goed slaapt, en dat doen ze dus liever onder bewaking. In die tussentijd moest ik bij de KNO-arts langs voor een onderzoek van mijn mond/keel/neusweefsels om te zien of daar nog iets te winnen viel. Geen slaapendoscopie - maar dat was in mijn geval ook niet nodig, een beugel was toch nooit een optie voor me geweest.

Ik kreeg twee nachten op rij in het laboratorium, waar ik alleen MET cpap geslapen heb, en die in de loop van de nachten optimaal is afgesteld. Het slaaplab is op de zolder van het huis van de longarts zelf (althans voor patiënten die nog vier trappen op kunnen), drie kamers en één verpleegster, heel relaxed allemaal, net een hotelletje. De volgende morgen volgt een eindgesprek. Je krijgt dan een afspraak voor na een paar weken voor een Vigilanztest (wakkerheidstest) en een consult over hoe het nu allemaal gaat, een controle-nacht in het lab na 6 maanden, dan na anderhalf jaar (en verder weet ik nog niet, maar mag over anderhalf jaar ongeveer nog weer een keer terugkomen. Komt ook niet zo op de maand.

Al die tijd zijn er voor mij nergens kosten geweest, alleen een eigen bijdrage van 10 euro eenmalig voor de CPAP. Die heb ik voor het vervangende apparaat na bijna twee jaar en voor de nieuwe die ik nu van mijn nieuwe leverancier heb niet hoeven betalen trouwens. En ook niet voor de maskers.

Die kleine "eigen bijdrage" geldt hier eigenlijk voor alles, van een nacht in het ziekenhuis (slaaplab telt niet, omdat het slaaplab waar ik kom geen onderdeel van het ziekenhuis is), recept voor de meeste medicijnen, medische aparatuur etc. Vroeger betaalde je ook bij elke arts die je in een kwartaal bezocht "Praxisgebühr" (wat wel kon oplopen met vier keer huisarts, twee keer gynaecoloog, een keer oogarts, een keer longarts etc), maar die eigen bijdrage is twee jaar geleden afgeschaft.

Met de Krankenkasse (het ziekenfonds) heb je eigenlijk weinig te maken. Je betaalt je premie en that's it. MOET je er ooit heen voor een vraag, dan wordt je altijd binnen 5 minuten geholpen zonder echte wachttijden. Niet te vergelijken met de halve dagen die ik vroeger in Nederland moest uittrekken voor een vraag aan het ziekenfonds, of het nu telefonisch of op kantoor was.

Jammer genoeg gieren ook in Duitsland, waar dus nog WEL het in Nederland zo geliefde en veel terugverlangde ziekenfonds bestaat, de zorgkosten de pan uit, en wordt ook hier de zorg stapje voor stapje uitgekleed. Een belangrijke consequentie daarvan was dat mijn zorgverzekeraar een soort offerte-wedstrijd heeft uitgeschreven voor leveranciers, en de goedkoopste heeft het contract gekregen. Mij was verzekerd dat dat voor mij geen consequenties zou hebben, maar dat verhaal moge inmiddels bekend zijn. Twee volle maanden ellende. De voorwaarden van deze leverancier zijn namelijk vele malen beperkter, en de competentie is er (nog) ver te zoeken. Althans, op het gebied van Patientenberatung (door hen zelf terecht Kundenbratung genoemd) , ze maken verder prima spullen. Maar het kan dus lonen te zoeken naar een Krankenkasse die je gewoon nog vrijheid geeft in leveranciers, of een betere leverancier gecontracteerd heeft. Helaas is dat systeem niet zo mooi doorzichtig als in Nederland. Wel kun je je natuurlijk altijd particulier verzekeren, maar dat heeft nog wel wat consequenties op financieel gebied. Het is echt nog een "klassenverzekering".

Alle artsen en verpleegkundigen en overige deskundigen waar je mee te maken krijgt zijn echter zonder uitzondering heel vriendelijk, beleefd, geduldig, behulpzaam, welwillend en open. Ze geven veel informatie, ook standaard op papier, en hoewel je soms lang moet wachten, trekken ze veel tijd voor je uit. (Dit baseer ik ook op andere medische trajecten die ik heb doorlopen). Dat is ook wel een beetje Duits denk ik ; heel klantgericht, de klant of patiënt is nog echt koning.

Een echte topper vind ik de Diabetesschule, een "cursus" van zes bijeenkomsten met een klein groepje medepatiënten (8-10), waarin je zeer uitgebreid wordt voorgelicht over je ziekte, het verloop, wat je zelf kunt doen, voedingsvoorlichting, beweging etc. Daar mag je eens in de twee jaar aan meedoen (op kosten van de KK) en zo blijf je ook bij over de nieuwste ontwikkelingen. Ik zou het geweldig vinden als er ook zoiets al een Apneu-schule was, en hoop ook dat die er in de toekomst komt.

Ik heb me nog te weinig verdiept in de Duitse patiëntenvereniging ; hij is er wel, maar vooral op lokaal gebied meer of minder actief. Landelijk krijg ik niet zo goed zicht op ; ze verzorgen vooral publicaties die dan via de "Selbsthilfegruppen" verspreid wordt, en symposia. Het is natuurlijk ook wel een HEEL groot land, dat duurt wel even voor alle neuzen de zelfde kant op staan. Maar ik ben zeker van plan eens bij de Selbsthilfegruppe hier in de buurt (Gronau e.o.) te gaan kijken.

Ik heb door het bijlezen van de fora de INDRUK dat hier wel iets meer een standaard protocol is voor apneu (al is het wellicht nog niet optimaal). Vergeleken bij Nederland zit je vooral MEER in het slaaplab, en gaat men veel minder snel over op de MRA. Maar dat kan een vertekende indruk zijn.

Net als in Nederland is het ook hier een goed idee zelf deskundig te zijn op gebied van je eigen aandoening, teneinde een volwaardig gesprekspartner te zijn voor je arts. Het strekt wel tot aanbeveling Duits te spreken, want hoewel veel mensen wat Nederlands kunnen en dat ook serieus proberen, is dat voor jezelf toch wel het makkelijkst., Ziek zijn is héél goed voor je Duits :lol:

Ik durf eerlijk gezegd geen uitsluitsel te geven over in hoeverre je als je in Nederland woont en verzekerd bent, terecht kunt bij een Duitse arts. In principe wel natuurlijk, want veel verzekeringen geven je vrije keuze in artsen. In alle ziekenhuizen waar ik kom (je hebt hier veel specialistische ziekenhuizen, zoals de gynaecoloog, de oogarts, de neuroloog etc die niet in een " groot" algemeen ziekenhuis zitten) zijn ze bekend met Nederlanders, die hier lang niet allemaal ook wonen. Vooral de oogartsen trouwens. Ik heb mij daar ook nooit echt in verdiept.

Zie ook https://www.justlanded.de/nederlands/Du ... tandartsen