Hallo mede-apneuers,
Helaas woon ik wat verder uit de buurt bij jou, Agnes, om mee te gaan wandelen of iets dergelijks. Ik zou dat graag hier in de buurt willen doen.
Maar het idee om een groep op te richten om elkaar te steunen, vooral met de door jou en Nic. genoemde 'problematiek', spreekt me ook aan. Zie hier nummer 3, Bram... :lol:
Ik heb ook al tal van keren diëten gevolgd, voordat ik wist dat ik apneu had. Maar telkens kwamen er meer kilo's bij dan eraf gegaan waren..
Een jaar of 3 geleden heb ik na verwijzing van de huisarts een behandeling gevolgd bij Co-Eur, een behandel-, kennis- en expertise-centrum op het gebied van eetstoornissen, waar allerlei disciplines samenwerken (artsen/fysiotherapeuten/voedingsdeskundigen/psychologen e.d.), gedurende 1 jaar en 3 maanden. Ik ben hierdoor in het begin wel afgevallen, maar de laatste maanden bleef ik op een gelijk (over)gewicht.
Uiteindelijk mocht ik na het stoppen nog een paar keer per jaar terugkomen voor controle bij de arts, maar het lukte me maar niet om op gelijk gewicht te blijven, laat staan verder af te vallen. Ik had er toen ook totaal de energie niet voor. Nu weet ik waarom.....
Bij de psycholoog en diëtiste (en ook bij de arts...) heb ik altijd wel besproken dat ik zo moe was en daarom het ritme en de structuur niet of nauwelijks kon volhouden, ondanks mijn motivatie en goede wil, maar ook zij konden er niet meer van maken dan mij allerlei tips te geven of naar mijn gedrag te kijken en hier proberen veranderingen in aan te brengen. Dit heb ik uiteraard wel allemaal geprobeerd, maar steeds viel ik terug.
Het laatste jaar ben ik nog meer bijgekomen dan ooit en ik voel me hier helemaal niet prettig bij.
Na 4 maanden bezig te zijn met de cpap begin ik wat meer energie te krijgen en wil ik ook weer gaan proberen om iets van mijn gewicht af te krijgen.
Qua beweging heb ik gelukkig wel wat goeds overgehouden aan mijn traject bij Co-Eur: ik doe 1x per week 1 uur aquagym en 1x per week 1,5 uur line-dance en dat vind ik alle twee erg leuk om te doen, dus ik sla alleen over, als ik andere afspraken echt niet kan verzetten. Maar verder dan dat kom ik meestal niet. Soms wandel ik een klein stukje met onze teckel, maar dat doet mijn man meestal alleen. Zelfs aan die energie ontbreekt het me.
Omdat ik ook Gezondheidswetenschappen (Geestelijke Gezondheidskunde) gestudeerd heb, weet ik ook genoeg ervan om te weten hoe het allemaal zou moeten, maar om het in de praktijk te brengen..., ho maar!
Het is allemaal zo frustrerend dat het maar niet lukt, dat ik er moedeloos van word en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Om maar te zwijgen over depressies....
Ik ben niet iemand die elke dag veel zal posten in een groep, terwijl ik wel elke dag op het forum kijk en stukken lees, maar soms heb ik die behoefte wel om iets te zeggen en dan is het prettig om dat met mensen te delen, die in eenzelfde soort situatie zitten.
Ik vind het ook niet altijd leuk, als iedereen dat mee kan lezen en veel anderen zullen 'ons gezeur' op een open forum ook niet prettig vinden.
Daarom ben ik er ook voor om dit in een besloten groep te doen, hoewel ook andere apneuers hier wat aan zouden kunnen hebben.
Ik kan alleen niet beoordelen, waar dan die grens moet liggen, wie wel of niet erin mag... Bij een bepaald BMI? Bij een bepaald soort stemmingsstoornis? Bij andere co-morbiditeiten? Of dan toch maar openbaar? Ik weet het niet...
Alweer een lang verhaal geworden, maar ja, dan weten jullie ook met wie je te maken hebt...
Ik ben benieuwd wat het gaat worden...
Groetjes,
Astrid