Hallo allemaal,

Ik zal mij kort voorstellen. Ik houd mijn naam graag voor mijzelf, maar ik ben 37 jaar en woonachtig in Rotterdam.

Ik heb al een jaar of 20 last van slaapapneu (en gerelateerde slaapproblemen). Vorig jaar heb ik na jaren van gerommel met slaappillen etc eindelijk een doorverwijzing naar de slaappoli gekregen. Daar bleek een AHI van tussen de 15 en 45 (15 op de zij, 45 op de rug). Uit een endoscopie bleek dat een MRA voor mij zou werken en die heb ik eind december ontvangen.

Ondertussen heb ik mijn eerste controle-onderzoek gehad. Het gaat weliswaar beter (geen apneus meer, nog wel hetzelfde aantal hypno's) en daar ben ik op het moment druk mee aan de slag. Onder andere door mijn MRA te verstellen, maar ook door een verandering van levensstijl (gestopt met roken, doordeweeks niet meer drinken, vroeger naar bed, sporten, etc etc etc)

De eerste maand dat ik de MRA had voelde ik mij superman! Maar helaas bleek dat toch vooral een placebo-effect. Ik had maanden uitgekeken naar dat ding dus het moest wel werken.

Ik gebruik hem nu dus ondertussen alweer 9 maanden. Het gaat beter, maar sinds ik hem gebruik heb ik soms wel last van "vage klachten".

In de eerste maanden was ik regelmatig heel erg duizelig en had ik enorme hoofdpijn. Dat is gelukkig nagenoeg verdwenen.

Ook heb ik een tijd last gehad van "stroomstoten" door mijn lichaam. Een heel eng gevoel, alsof je adem stokt en je flauwvalt. Dit soms gecombineerd met het gevoel niet te kunnen slikken. Op die momenten moest ik een paar keer rustig door de neus ademen en ging het weer. Ook een heel vaag gevoel in het hoofd, "wollig" en niet goed kunnen focussen.

De huisarts vermoedde iets met de bloedsuikerspiegel. Uit het bloedonderzoek (lactose tolerantie) bleek echter dat dat bij mij perfect is en werkt allemaal. Ik werd heengezonden met de diagnose "hyperventilatie". Nu heb ik daar in het verleden heel veel last van gehad, dit lijkt er weliswaar op maar is beslist anders.

De afgelopen tijd zijn deze klachten ook enorm aan het verminderen (van 5- 10 keer per dag naar 1 keer per week op het moment) maar het blijft een "eng" gevoel.

Uit het lezen van dit forum heb ik op weten te maken dat de klachten volgens mij gerelateerd zijn aan het genezingsproces. Zo heb ik onder andere begrepen dat mijn lichaam i.v.m. de vele apneus er aan gewend is geraakt veel adrenaline aan te moeten maken, en dat het tijdens de genezing even duurt voor er een nieuwe balans is bereikt. Die "stroomstoten" zouden dus stoten adrenaline kunnen zijn die op de één of andere manier afgevoerd moeten worden. Klinkt logisch.

Als iemand vergelijkbare ervaringen heeft zou ik dat graag willen horen.

Ik vind het wel jammer dat zij mij in het ziekenhuis het idee hebben gegeven dat ik na 2 weken MRA superman zou zijn. Als ik het goed begrijp duurt het herstel wat langer (een paar jaar). Als ik vooraf had geweten wat mij te wachten had kunnen staan was ik mij die keren niet zo rot geschrokken.

Verder alles prima eigenlijk, het gaat al veel beter!

Welkom op het forum !

Toch was mijn eerste ingeving toen ik je klacht las : hyperventilatie. Ik ben geen arts, maar ik weet wel dat het in verschillende soorten en maten kan voorkomen. Vijf tot tien keer per dag klinkt echter wel heel heftig.....

Dank je!

Ik heb het niet helemaal duidelijk omschreven. Ik heb jaren chronisch last van hyperventilatie gehad en ken vermoedelijk alle vormen, van benauwdheid tot paniekaanvallen, verkramping van spieren, tintelende huid, etc.

Die "stroomstoten" zijn echt korte pulsen (maximaal een halve seconde ongeveer). Het lijkt er nog het meeste op alsof je heel hard schrikt maar dan zonder de angst. Hetzelfde hormoon dus, adrenaline.

Vandaar dat de huisarts ook riep "adrenaline!" en daarbij: "Vermoedelijk door de hyperventilatie!" Maar toen ik nog veelvuldig last had van hyperventilatie heb ik dergelijke klachten nooit gehad. En in dezen lijkt de puls een "oorzaak" en geen gevolg te zijn.

Ik heb een logboek bijgehouden en potentieel stressvolle situaties blijken een trigger te zijn (presentatie geven, met iemand praten terwijl je even rust aan je hoofd wilt, irritatie in het verkeer, etc) Vandaar dat ik denk aan overtollige adrenaline die onder invloed van stress vrijkomt.

Het past m.i. bij het genezingsproces dat het steeds minder wordt - er wordt steeds minder adrenaline aangemaakt omdat mijn lichaam naar de nieuwe balans toe gaat.

Ik zweette overigens altijd al gemakkelijk, maar sinds ik aan de MRA ben lijk ik wel nog gemakkelijker te zijn gaan zweten/ gevoeliger voor warmte te zijn geworden.

Het belangrijkste lijkt me dat je merkt dat er "iets" verandert in je lijf, en langzaam maar zeker stapje voor stapje de goede kant op. De "schokken" moet haast iets met plotseling ontspannende spieren (die je daarvoor blijkbaar hebt aangespannen) zijn, vergelijkbaar wellicht met het gevoel van "vallen" vlak voor je in slaap valt dat iedereen denk ik wel eens heeft ervaren. Blijkbaar zit er toch nog heel veel stress in je lijf, of die nu gerelateerd is aan je slaapproblemen of niet. Of het ook direct adrenaline is die dat veroorzaakt durf ik niet te zeggen ; er komen bij stress natuurlijk wel meer hormonen kijken. De jarenlange hyperventilatie wijst natuurlijk ook een beetje in die richting. (Sprak de leek....)

Lastige met dit soort klachten, zeker bij apneu , is een beetje te achterhalen wat de kip is en wat het ei...en ik vrees dat vaker dan we denken de apneu de OORZAAK is van veel andere klachten dan het gevolg er van.

Die "stroomstoten" zijn echt korte pulsen (maximaal een halve seconde ongeveer). Het lijkt er nog het meeste op alsof je heel hard schrikt maar dan zonder de angst.

Dat lijkt op wat ik de 'stuipen' noem. Een soort schok- of schrikreacties in mijn lijf en een soort knallen/flitsen in mijn hoofd en daarbij spontane angstkreten.... terwijl ik niet bang of angstig ben. Vooral als reactie op sensorische prikkels uit de omgeving, meestal voor het inslapen maar ook gewoon als ik rustig zit. Vaak meerdere keren achterelkaar... Volgens de neuroloog (sensorische) myoclonus en exploding head syndroom als gevolg van de apneu/vermoeidheid. Vervelend, soms zelfs pijnlijk en beangstigend, vooral die in mijn hoofd en toen ik nog niet wist wat het was.
Toen ik de cpap net gebruikte was het een tijdje bijna weg nu is het er weer volop, waarschijnlijk omdat ik nog steeds erg slecht slaap en nog steeds ( of eigenlijk nu pas) moe ben.
Ik heb natuurlijk geen idee of dit lijkt op waar jij last van hebt en of het wel het zelfde is. Ik ben tenslotte ook geen arts. Maar misschien heb je er iets aan.
In ieder geval zou je je zorgen over deze klachten met je behandelaar kunnen/ moeten bespreken.

Dit klinkt voor mij herkenbaar. Omdat ik vermoedelijk al 30 jaar slaapapneu heb gehad waarvan de laatste 10 jaren dermate slecht gingen dat ik steeds vaker niet meer kon staan en lopen, hebben dit soort klachten zich in de loop van de tijd opgebouwd naar een chronisch verstoord zenuwstelsel. Ik slaap nu een kleine 4 maanden met een cpap en heb onlangs een kno-ingreep gehad en deze klachten zijn nu niet verdwenen maar wel aan het veranderen. De schokken komen van de verandering van zenuwspanningen in het lijf, zo ervaar ik het. Ofwel omdat het lijf de spanning niet meer aankan, ofwel juist als het ontspant. Of je dit hyperventilatie moet noemen betwijfel ik, al lijkt het er wel op. Volgens mij is het meer een chronisch oververmoeid zijn waardoor je onder andere hoog gaat ademhalen en, zoals je al zegt, een sterk verhoogde gevoeligheid voor prikkels krijgt waardoor je bijna niets meer kunt 'filteren' en je dus ook heel angstig kunt voelen.

Goed om dit te lezen.

Nic. schreef:

Die "stroomstoten" zijn echt korte pulsen (maximaal een halve seconde ongeveer). Het lijkt er nog het meeste op alsof je heel hard schrikt maar dan zonder de angst.

Dat lijkt op wat ik de 'stuipen' noem. Een soort schok- of schrikreacties in mijn lijf en een soort knallen/flitsen in mijn hoofd en daarbij spontane angstkreten.... terwijl ik niet bang of angstig ben. Vooral als reactie op sensorische prikkels uit de omgeving, meestal voor het inslapen maar ook gewoon als ik rustig zit. Vaak meerdere keren achterelkaar... Volgens de neuroloog (sensorische) myoclonus en exploding head syndroom als gevolg van de apneu/vermoeidheid. Vervelend, soms zelfs pijnlijk en beangstigend, vooral die in mijn hoofd en toen ik nog niet wist wat het was.

Haha, ik vond "exploding head sydrome" zo fascinerend klinken dat ik het even op heb gezocht op Wikipedia. Et voila, al jaren heb ik dus precies dat, meestal voor het inslapen een plots aanzwellend en behoorlijk hard geluid (lijkt bij mij nog het meeste op een piep-toon). En daar schrik ik dan wakker van. Nooit iets achter gezocht, maar kennelijk is het gerelateerd aan een slaapstoornis en dat past precies in mijn plaatje. Voel me opgelucht dat zelfs dit kennelijk een bijverschijnsel kan zijn en dat ik daar niet alleen in ben. [ok]

Staat in mijn geval overigens compleet los van de "schokken". Die komen echt uit het niets als ik wakker ben, meestal op het werk of in de auto.

Ik heb natuurlijk geen idee of dit lijkt op waar jij last van hebt en of het wel het zelfde is. Ik ben tenslotte ook geen arts. Maar misschien heb je er iets aan.

Het klinkt erg herkenbaar. "Gedeelde smart..", thanks!

In ieder geval zou je je zorgen over deze klachten met je behandelaar kunnen/ moeten bespreken.

Yeap. Het is niet super heftig (meer) gelukkig, maar bij mijn volgende slaaponderzoek zal ik het zeker bespreken.

Jools schreef:Dit klinkt voor mij herkenbaar. Omdat ik vermoedelijk al 30 jaar slaapapneu heb gehad waarvan de laatste 10 jaren dermate slecht gingen dat ik steeds vaker niet meer kon staan en lopen, hebben dit soort klachten zich in de loop van de tijd opgebouwd naar een chronisch verstoord zenuwstelsel. Ik slaap nu een kleine 4 maanden met een cpap en heb onlangs een kno-ingreep gehad en deze klachten zijn nu niet verdwenen maar wel aan het veranderen. De schokken komen van de verandering van zenuwspanningen in het lijf, zo ervaar ik het. Ofwel omdat het lijf de spanning niet meer aankan, ofwel juist als het ontspant. Of je dit hyperventilatie moet noemen betwijfel ik, al lijkt het er wel op. Volgens mij is het meer een chronisch oververmoeid zijn waardoor je onder andere hoog gaat ademhalen en, zoals je al zegt, een sterk verhoogde gevoeligheid voor prikkels krijgt waardoor je bijna niets meer kunt 'filteren' en je dus ook heel angstig kunt voelen.

Goed om dit te lezen.

Ja, dat denk ik ook en klinkt herkenbaar. Het is ook niet zo raar dat je bij langdurige vermoeidheid op een gegeven moment wat problemen krijgt met de verwerking van sensorische input zal ik maar zeggen. Het kost al zoveel energie om "normaal" te functioneren.

Ik kan hiermee mijn overgevoeligheid voor prikkels in ieder geval ook al beter plaatsen. Ik ben bijvoorbeeld lawaaidoof, niet altijd op het gemak in grote mensenmassa's, etc.. Komt vermoedelijk simpelweg door mentale uitputting.

L33ntje schreef:Het belangrijkste lijkt me dat je merkt dat er "iets" verandert in je lijf, en langzaam maar zeker stapje voor stapje de goede kant op. De "schokken" moet haast iets met plotseling ontspannende spieren (die je daarvoor blijkbaar hebt aangespannen) zijn, vergelijkbaar wellicht met het gevoel van "vallen" vlak voor je in slaap valt dat iedereen denk ik wel eens heeft ervaren. Blijkbaar zit er toch nog heel veel stress in je lijf, of die nu gerelateerd is aan je slaapproblemen of niet. Of het ook direct adrenaline is die dat veroorzaakt durf ik niet te zeggen ; er komen bij stress natuurlijk wel meer hormonen kijken.

Ik vat het in ieder geval maar positief op - al die verschijnselen maken deel uit van het genezingsproces, van de transitie naar een meer ontspannen en uitgerust bestaan.

De jarenlange hyperventilatie wijst natuurlijk ook een beetje in die richting. (Sprak de leek....)

Dat had - in dit geval gelukkig - een andere, niet gerelateerde oorzaak waar ik al een jaar of 14 van verlost ben

Jools schreef:Dit klinkt voor mij herkenbaar. Omdat ik vermoedelijk al 30 jaar slaapapneu heb gehad waarvan de laatste 10 jaren dermate slecht gingen dat ik steeds vaker niet meer kon staan en lopen, hebben dit soort klachten zich in de loop van de tijd opgebouwd naar een chronisch verstoord zenuwstelsel. Ik slaap nu een kleine 4 maanden met een cpap en heb onlangs een kno-ingreep gehad en deze klachten zijn nu niet verdwenen maar wel aan het veranderen. De schokken komen van de verandering van zenuwspanningen in het lijf, zo ervaar ik het. Ofwel omdat het lijf de spanning niet meer aankan, ofwel juist als het ontspant. Of je dit hyperventilatie moet noemen betwijfel ik, al lijkt het er wel op. Volgens mij is het meer een chronisch oververmoeid zijn waardoor je onder andere hoog gaat ademhalen en, zoals je al zegt, een sterk verhoogde gevoeligheid voor prikkels krijgt waardoor je bijna niets meer kunt 'filteren' en je dus ook heel angstig kunt voelen.

Goed om dit te lezen.

Zo ervaar ik het ook: als een chronisch verstoord zenuwstelsel.
Myoclonus kan optreden bij ontspanning van de spieren of juist bij de aanzet tot beweging. Dus bij de overgang van in- naar ontspanning en anders om.
En duidelijk iets heel anders dan hyperventilatie. Hoewel ik me kan voorstellen dat de vermoeidheid en overbelasting en het veelvuldig last hebben van myoclonus ook weer tot hyperventilatie kan leiden... of andersom. Want heeft allebei met stressreacties te maken.

Ik bedacht vanochtend dat het proces een beetje lijkt op de uitwerking van Skeletine uit de Harry Potter-reeks, maar dan voor zenuwen ipv botten. Alles moet opnieuw groeien en dat kost ook de nodige moeite en pijn.

Hoi allen, ik ben ook benieuwd naar symptomen van anderen bij het genezingsproces. Ik heb nu een kleine maand de cpap machine en slaap er inmiddeld goed mee (7-8 uur slaap, API onder de 5). Ik merk zelf wel 'gedoe' in m'n lichaam. Eerste weken was ik juist enorm slaperig overdag. Veel erger dan ervoor. Daarna was ik een beetje rozig. En de afgelopen dagen ben ik wat neerslachtig, onrustig en snel verdrietig. Klinkt misschien gek, maar ik lijk wel ongesteld. Als man is dat toch uniek. Kan dit te maken hebben met het herstelproces en de hormoonhuishouding rondom de adrenaline? Herkenbaar?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Hallo, hier even een paar losse gedachten die dit verhaal bij mij oproept:
* Ik lees dat je veel sport, ik deed dat ook tot ik te moe werd. Door het sporten heb ik geleerd om adrenaline-rush te herkennen, met name het verschil dat ik voelde tussen een training en een wedstrijd. Bij mij is een adrenaline-rush meestal een heel plezierig gevoel, een "flow" waarin je volledig opgaat in wat je doet en waarin je ontzettend veel kunt. Soms is het echter ook onplezierig, een gevoel van angst, waarin je hart tekeer gaat en je keel samenknijpt. Als je sport, heb je trouwens misschien ook een hartslagmeter, idee om die een paar maal daags om te doen en de uitslag met je behandelaar te bespreken?
* Een familielid van mij heeft veel problemen met haar bijnieren (jarenlang cortison geslikt) en daardoor stoten adrenaline. Daar heeft ze inmiddels al 1 klein hartinfarct met blijvende hartschade aan overgehouden. Laat je behandelaar goed naar je hart kijken. Die stethoscoop gebruiken de meesten als sierketting, maar het is toch echt een medisch apparaat hoor!
* Als je bijnieren echt snel adrenaline aanmaken, moet je ook zorgen dat er niet veel druk op komt. Dus geen massage van onderrug, strakke kleding/riemen, enzovoorts. Zei de internist tegen dat familielid.
* Adrenaline geeft belasting van je bijnieren en dat heeft weer effect op je hypofyse en daardoor op zo'n beetje alle hormonen, vooral die van de schildklier. Ik slik zelf hoge doses vitamine C (kost geen moer en kan geen kwaad), dat schijnen je bijnieren lekker te vinden (baat het niet, dan schaadt het niet, toch?). Ik slik ook speciale supplementen tegen bijnieruitputting, die lijken me goed te doen, maar eerlijk is eerlijk, dat is niet echt wetenschappelijk.
* Dat exploding head syndrome, heeft dat niet iets met serotonine te maken? Staat mij iets van bij. Volgens mij hoor je die klacht veel bij mij mensen die stoppen met SSRI's (soort antidepressiva die op serotonine ingrijpen).

LindApneu schreef: * Dat exploding head syndrome, heeft dat niet iets met serotonine te maken? Staat mij iets van bij. Volgens mij hoor je die klacht veel bij mij mensen die stoppen met SSRI's (soort antidepressiva die op serotonine ingrijpen).

Dat kan ik bevestigen, al heeft niet iedereen die stopt met SSRI's die klachten. Mijn vermoeden is dat het stoppen met SSRI's het stressniveau en de daarbij behorende afwijkende stofwisseling binnen de hersenen weer kan verhogen. Dat kan echter ook gebeuren zonder dat er SSRI's in spel zijn geweest, zoals bijvoorbeeld de stress als gevolg van slaapgebrek door OSAS. Mijns inziens is het hoe dan ook een indicatie dat je rustig aan moet doen en stress moet vermijden.

Risjaar schreef: Klinkt misschien gek, maar ik lijk wel ongesteld. Als man is dat toch uniek. Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Ja, vandaag dacht ik dat ik in de overgang zat. Het is allemaal bijzonder labiel. Ik heb geen zin meer in de dingen die ik normaal doe, en de dingen waar ik wel zin in heb, zoals wandelen, sporten en fietsen en lukken nog amper of niet. Als kers op de taart ben ik gisteren ook nog door mijn onderrug heen gegaan, dus daar ben ik de komende dagen weer even zoet mee. Verder ook nogal wat schuldgevoelens over dingen die mislukt zijn. Het is net alsof ik na dertig jaar weer wakker word en nu vraag ik me af wat ik in godsnaam al die tijd heb gedaan. Toen ik nog niet met de cpap gestart was, had ik dit totaal niet. Dus het zal wel een teken van vooruitgang zijn, hoe frustrerend het ook voelt.

Goedenavond allen, in Apeldoorn zit iemand met tranen in de ogen te lezen dat hij niet alleen is met z'n maffe klachten en Paradoxale reactie op pillen

Theetje, misschien wil je je verhaal wat meer toelichten?

Ik heb even je doopcel gelicht en vond dit bericht wat duidelijk maakt waar je last van hebt.

https://forum.apneuvereniging.nl/viewtopic.php?f=42&t=11406&start=15

Hoe gaat het nu? Waarmee wordt je nu behandeld?

Groet RuudJ

Hallo beste lezers. Ik heb me alleen gevoeld tot ik dit las. Wegtrekkers. Ssri. Csas. Geen hyperventilatie.
Ik kan door m'n wegtrekkers niet wennen aan een bpap oid. Moet eerst data hebben uit dat ding. Binnen enkele dagen opname. Psychiater op zeer korte termijn. Iemand tips?
Groetjes en alvast een fantastisch energie rijk 2018.
Theo

Hoi ruud. Waar moet ik beginnen. Ik ben van vrijdag op zaterdag opgenomen geweest. Met masker slapen lukte niet. Weer naar huis. Wat googlen op dit forum op wegtrekkers..
En tjaka...
Vervolgens schermafbeelding gemaakt en klaar voor de osas verpleegkundige morgen. De rest is voor de psychiater vlak daarna. Lag op eigen verzoek op de Paaz om nuchter, zonder benzo oid geobserveerd kon worden en tussendoor kon brainstormen met de collega's.