Helemaal juist. De voornaamste psychische symptomen van slaapapneu zijn concentratie- en geheugenklachten, depressie, angstklachten en derealisatie. Aangezien OSAS een moeilijk te diagnosticeren aandoening is kan het artsen en psychologen niet altijd kwalijk worden genomen dat ze hier de mist mee ingaan. Echter, een betere voorlichtingen, betere richtlijnen en betere bijscholing lijkt hier toch echt gewenst, want slaapapneu kun je niet oplossen met medicatie en/of gedragstherapie. Dat brengt zelfs nog meer trauma, schade en frustratie met zich mee. Protocollen dienen, zeker wat betreft AD(H)D en depressie, dusdanig te worden bijgesteld zodat eerst wordt gekeken naar OSAS voor men met psychiatrische etiketten en medicatie aan de slag gaat.HBos schreef: Ik heb eens een proefschrift gelezen (tja je gaat van alles over apneu lezen) over kinderen en ADHD. Daarin wordt aangegeven dat ze vermoeden dat een percentage van kinderen met ADHD geen adhd heeft maar apneu. In Amerika is hier veel meer onderzoek naar gedaan.
Persoonlijk vind ik het nog steeds vreemd en vaak frustrerend dat er in feite geen enkele specialist bestaat die over voldoende kennis beschikt om OSAS-patienten volledig te begeleiden. Alles is versnipperd over verschillende specialismen zonder dat iemand het overzicht heeft en helaas lijkt dat bij kinderen met OSAS nog sterker het geval. Je hebt vaak het gevoel dat je achter de feiten aanloopt omdat niemand de regie heeft. Die moet je dan dus zelf nemen.
Hoe dan ook, ik ben blij te lezen dat je zoon nu snel een cpap krijgt. Dat gaat hem ongelofelijk veel ellende voor de rest van zijn leven besparen. Gelukkig maar.
Succes!
Julius