Diabetes, Chronisch vermoeid, Angstoornis, Depressie, aankomen, longproblemen
Geplaatst: 03 apr 2022, 22:18
Sinds 2000 een zware klaplong gehad. Was nooit goed geheeld in het ziekenhuis en toen heel slecht behandeld als patient. Laten liggen, doorligplekken, longarts zag ik maar 2x per week. Normaliter zou een klaplong zich na aantal dagen herstellen. Ik heb daar dik 4 weken gelegen.
In 2006 weer klaplong gekregen. Weer dezelfde linkerkant. Aangeven dat ik een definitie oplossing wil (plakken, operatie, etc). Moest ik voor op de wachtlijst komen. Diverse weken met klaplong thuisgezeten. Eenmaal toen er plek was, zouden ze mijn in eerste instantie plakken (poeder in long). Tijdens operatie zagen ze dat de linkerlong van 2000 nooit goed geheeld was en zag er verschromeld en vies uit. Ze hebben de helft van mijn linkerlong weggehaald. Omdat dit nogal zeer pijnlijk is, hebben ze met morfine mijn hele onderlichaam plat gegooid, door direct morfine in mijn ruggemerg te spuiten via een speciale epidale pomp. Urinecatheter, luchtpomp, hartmonitor, etc hoorde daarbij. Na deze operatie bij het verwijderen van de urinecather hebben ze tot 2x toe een fout gemaakt dat ze de ballon niet goed leeggehaald hebben (lerend zuster?). Hierdoor deels last van incontinentie gekregen omdat de de sluitspier deels hebben beschadigd.
Vanaf deze tijd, merkte ik dat ik steeds minder energie over had na werk.
In 2014, een jaar burnout gehad met nekklachten.
Afgelopen 2018 was het lichaam zo moe, dat er zoveel lichamelijk klachten naar boven kwamen. Liep al jaren somber er bij, en heb blijkbaar al heel lang met een ingeslopen depressie die al voor 2014 is begonnen.
Halverwege 2018 de slechtste tijd gehad. Suicidaal geweest. Dikke snijwonden in mijn bovenarmen, omdat de pyschische pijn maar weg wilde snijden.
Vanaf Sept 2018 in de ziektewet, toen dit aan licht kwam bij mij werkgever. Naar huisarts geweest. Depressivia voorgeschreven. Veel paniekaanvallen, die ik maar blijf tegenhouden. Pyschische test gedaan bij PACT. Kwam uit dat ik een depressie + zeer complexe angstoornis/persoonlijkheidsstoornis heb.
Nu 2022, niet veel verder in de GGZ. Nog steeds heel moe. Ook veel medicijnen gehad, maar ik doe helemaal niks op welke anti-depressivia dan ook. Mijn emotie/stress nivo is dermate zo hoog, dat geen enkel normaal anti-depressvia helpt. Het is alsof er 24/7 een treind door je lichaam raast. Ook mijn hartslag is continue onder rust 110. Bloedruk wel ok. Nog steeds veel problemen met plassen snachts en overdag. pyschisch gedeelte maakt het alleen nog maar erger.
2 jaar geleden is er al diabetes 2 geconstateerd.
En nu paar weken geleden Apnue geconstateerd.
94 ademstops per uur. Gemiddeld 25 seconden. Van de 6 uur die gemonitord was er 4.5 uur niet ademhaald of de saturatie zeer ernstig laag op 70%. Hart-rtime op zulke laagste moment liep terug van 100 naar 60.
Nu vraag ik me af welk probleem nu eerst was. Heeft die klaplong in het verleden dit allemaal in gang gezet of vice versa?
In 2006 weer klaplong gekregen. Weer dezelfde linkerkant. Aangeven dat ik een definitie oplossing wil (plakken, operatie, etc). Moest ik voor op de wachtlijst komen. Diverse weken met klaplong thuisgezeten. Eenmaal toen er plek was, zouden ze mijn in eerste instantie plakken (poeder in long). Tijdens operatie zagen ze dat de linkerlong van 2000 nooit goed geheeld was en zag er verschromeld en vies uit. Ze hebben de helft van mijn linkerlong weggehaald. Omdat dit nogal zeer pijnlijk is, hebben ze met morfine mijn hele onderlichaam plat gegooid, door direct morfine in mijn ruggemerg te spuiten via een speciale epidale pomp. Urinecatheter, luchtpomp, hartmonitor, etc hoorde daarbij. Na deze operatie bij het verwijderen van de urinecather hebben ze tot 2x toe een fout gemaakt dat ze de ballon niet goed leeggehaald hebben (lerend zuster?). Hierdoor deels last van incontinentie gekregen omdat de de sluitspier deels hebben beschadigd.
Vanaf deze tijd, merkte ik dat ik steeds minder energie over had na werk.
In 2014, een jaar burnout gehad met nekklachten.
Afgelopen 2018 was het lichaam zo moe, dat er zoveel lichamelijk klachten naar boven kwamen. Liep al jaren somber er bij, en heb blijkbaar al heel lang met een ingeslopen depressie die al voor 2014 is begonnen.
Halverwege 2018 de slechtste tijd gehad. Suicidaal geweest. Dikke snijwonden in mijn bovenarmen, omdat de pyschische pijn maar weg wilde snijden.
Vanaf Sept 2018 in de ziektewet, toen dit aan licht kwam bij mij werkgever. Naar huisarts geweest. Depressivia voorgeschreven. Veel paniekaanvallen, die ik maar blijf tegenhouden. Pyschische test gedaan bij PACT. Kwam uit dat ik een depressie + zeer complexe angstoornis/persoonlijkheidsstoornis heb.
Nu 2022, niet veel verder in de GGZ. Nog steeds heel moe. Ook veel medicijnen gehad, maar ik doe helemaal niks op welke anti-depressivia dan ook. Mijn emotie/stress nivo is dermate zo hoog, dat geen enkel normaal anti-depressvia helpt. Het is alsof er 24/7 een treind door je lichaam raast. Ook mijn hartslag is continue onder rust 110. Bloedruk wel ok. Nog steeds veel problemen met plassen snachts en overdag. pyschisch gedeelte maakt het alleen nog maar erger.
2 jaar geleden is er al diabetes 2 geconstateerd.
En nu paar weken geleden Apnue geconstateerd.
94 ademstops per uur. Gemiddeld 25 seconden. Van de 6 uur die gemonitord was er 4.5 uur niet ademhaald of de saturatie zeer ernstig laag op 70%. Hart-rtime op zulke laagste moment liep terug van 100 naar 60.
Nu vraag ik me af welk probleem nu eerst was. Heeft die klaplong in het verleden dit allemaal in gang gezet of vice versa?