Voorstelrondje Joey
Geplaatst: 21 sep 2022, 13:55
Goedemiddag,
Mijn naam is Joey. 40 jarige "jonge" vent uit Limburg.
Vader van 3 kinderen en gelukkig getrouwd.
Helaas al vele jaren bekend met slaapapneu. Vooralsnog vallen de gevolgen mee voor me, althans.. Zo ervaar ik het.
Ja, ik val wel snel in slaap als ik 's avonds op de bank ga liggen, of tijdens een lange vergadering moet ik wel eens even gaan staan en een film helemaal afkijken lukt veelal ook niet. Maar ik betrek dat ook op de hedendaagse levensstijl waarbij we allemaal moeten/willen presteren gecombineerd met 3 jonge kinderen..
Zo lang ik bezig blijf niets aan de hand en functioneer ik prima. Kan er 's ochtends prima uit en 's avonds lig ik er pas laat in...
Enfin...
Jaren geleden met snurkklachten naar de KNO arts gegaan. Ofja, de klachten kwamen van mijn vrouw...
Naast het produceren van enorme decibellen, wat ik en de o.a. de buren reeds wisten, bleek ik ook nog eens ademstops te hebben..
En niet een beetje. Ruim 50 stops waarbij ik in de categorie "ver in hoog" zou vallen volgens de longarts waar ik naar doorverwezen was.
Echter, saturatie was goed, vermoeidheidsklachten vielen mee, maar ik moest daar toch echt wat mee.
Dus; CPAP.
Fijn dat zoveel mensen er baat bij hebben, maar ik kon er niks mee.
Slang zit me flink in de weg en masker schoot meermaals af waardoor ik weer abrupt wakker geblazen werdt. Met mijn aantallen omdraaibewegingen per nacht kon ik er geen weg mee. Nog het neusmasker geprobeerd, maar dat was ook niks.
Ik wilde een MRA, want dat vond ik ook gebruiksvriendelijker, dus daar een beetje op aangestuurd. Zou voor mij niet afdoende zijn, maar gezien het mislukken van het CPAP avontuur toch gaan proberen. En met succes..!
Ademstops minder dan 10, vele malen korter en dus flinke vooruitgang.
Enig dingetje, ik moet wel echt op mijn zij liggen met de beugel in, anders alsnog flink snurken én stops.
Want, ik ging eigenlijk voor het snurken... Dat begon toch echt wel een probleem te worden voor mijn vrouw.
Enkele jaren en kinderen later, is het helaas ontstaan dat mijn vrouw en ik apart liggen..
Tijdens haar laatste zwangerschap trok zij het snurken niet meer en ik het geklaag, gepor en de frustratie niet meer.
Dus naar de logeerkamer.. Tijdelijk.. Echter dit tijdelijke is nu al meer dan 3 jaar en de kinderen hebben het dan ook al over mijn óf mama's slaapkamer.
Beetje schaamtelijk, zeker ooit voor familie of bezoek, maar het is zo.. Niet wenselijk, maar mijn vrouw kan absoluut niet naast me liggen.
Sowieso is slaap heel belangrijk voor haar, maar ze slaapt ook heel licht en slaapt lastig in. Én, én zullen we maar zeggen.
De kinderen slapen wel vaak bij me. Vinden we gezellig, om de beurt vaak in het weekend.
Hoewel zij beter tegen het onrustige gesnurk kunnen, klagen zij toch ook vaker. Schrikken er 's nachts ook vaak van, maken me dan (weer) wakker en vragen me op te houden. Merk de dag erna ook dat ze niet de nachtrust gehad hebben, die ze zouden hebben gehad in hun eigen bedje.
Dit zover over de afgelopen jaren. Bemerk nu echter dat het erger wordt...
Mét MRA, ook op mijn zij, snurk ik toch wel weer flink. Ademstops zijn er dan nagenoeg niet, een enkele keer, maar als ik mijn beugel uit heb is het extreem geworden... Althans dat zegt mijn vrouw.. Ze heeft het ook gefilmd, krijg er namelijk zelf niets van mee.
Je ziet me vechten voor lucht, krijg dan de "schrikreactie/impuls" en begin dan gehaast adem te halen en letterlijk op adem te komen.
Voorheen, als ik ooit rechtop een tukkie deed op de bank of zitstoel, snurkte ik niet of nauwelijks. Helaas is dat nu ook standaard... Ik hoef maar mijn ogen te sluiten en direct begin ik te zagen als een volleerd bomenzager.
Ben niet of nauwelijks zwaarder/dikker geworden, eerder een lager vetpercentage.
Denk zelf dat dit het gevolg kan zijn van de vele keelontstekingen mét abcesvorming (Peritonsillair abces) die ik het gehad.
Helaas heb ik die nu een keer of 6 gehad, waarbij zo'n abces natuurlijk iedere keer voor littekenweefsel zorgt en hierdoor de keeldoorgang mogelijk nog kleiner wordt.
Na de laatste keer heeft de KNO arts me gesommeerd mijn amandelen te laten verwijderen. Steeds die heftige keelontsteking mét abcesvorming is niet goed.
Dus, dat maar eens gaan plannen...
Maar ook een gesprek aangevraagd met de KNO om te overleggen of ik dit niet kon combineren met een behandeling tegen mijn apneu.
Wist dat er operatieve ingrepen mogelijk waren, maar heb dit nooit willen doen omdat ik dit wel vrij ingrijpend vind.
Maar aangezien men nu toch ging snijden in de keel, dacht ik: "laten we dit eens combineren.. Last en pijn heb ik straks nog" .
De KNO arts was het met me eens en wil dus een UPPP gaan uitvoeren. Normaliter deden ze dit niet snel, omdat resultaat moeilijk voorspelbaar is, maar als we daar toch al bezig zijn...
Zie hier enorm (!!) tegenop... Normaal boeit me dat allemaal niet zo en onderga ik dingen vrij eenvoudig, maar dit lijkt me toch heftig.
Zeker na het lezen van verhalen van diverse ervaringsdeskundigen.
Maar zoals hier ook al aangegeven, de succesverhalen lees je minder online, meestal alleen negatievere ervaringen omdat men dit "kwijt" moet.
Zal onder het UPPP onderwerp ook een post plaatsen.
En als het zover is, zal ik mijn ervaringen daar wel delen.
Mijn naam is Joey. 40 jarige "jonge" vent uit Limburg.
Vader van 3 kinderen en gelukkig getrouwd.
Helaas al vele jaren bekend met slaapapneu. Vooralsnog vallen de gevolgen mee voor me, althans.. Zo ervaar ik het.
Ja, ik val wel snel in slaap als ik 's avonds op de bank ga liggen, of tijdens een lange vergadering moet ik wel eens even gaan staan en een film helemaal afkijken lukt veelal ook niet. Maar ik betrek dat ook op de hedendaagse levensstijl waarbij we allemaal moeten/willen presteren gecombineerd met 3 jonge kinderen..
Zo lang ik bezig blijf niets aan de hand en functioneer ik prima. Kan er 's ochtends prima uit en 's avonds lig ik er pas laat in...
Enfin...
Jaren geleden met snurkklachten naar de KNO arts gegaan. Ofja, de klachten kwamen van mijn vrouw...
Naast het produceren van enorme decibellen, wat ik en de o.a. de buren reeds wisten, bleek ik ook nog eens ademstops te hebben..
En niet een beetje. Ruim 50 stops waarbij ik in de categorie "ver in hoog" zou vallen volgens de longarts waar ik naar doorverwezen was.
Echter, saturatie was goed, vermoeidheidsklachten vielen mee, maar ik moest daar toch echt wat mee.
Dus; CPAP.
Fijn dat zoveel mensen er baat bij hebben, maar ik kon er niks mee.
Slang zit me flink in de weg en masker schoot meermaals af waardoor ik weer abrupt wakker geblazen werdt. Met mijn aantallen omdraaibewegingen per nacht kon ik er geen weg mee. Nog het neusmasker geprobeerd, maar dat was ook niks.
Ik wilde een MRA, want dat vond ik ook gebruiksvriendelijker, dus daar een beetje op aangestuurd. Zou voor mij niet afdoende zijn, maar gezien het mislukken van het CPAP avontuur toch gaan proberen. En met succes..!
Ademstops minder dan 10, vele malen korter en dus flinke vooruitgang.
Enig dingetje, ik moet wel echt op mijn zij liggen met de beugel in, anders alsnog flink snurken én stops.
Want, ik ging eigenlijk voor het snurken... Dat begon toch echt wel een probleem te worden voor mijn vrouw.
Enkele jaren en kinderen later, is het helaas ontstaan dat mijn vrouw en ik apart liggen..
Tijdens haar laatste zwangerschap trok zij het snurken niet meer en ik het geklaag, gepor en de frustratie niet meer.
Dus naar de logeerkamer.. Tijdelijk.. Echter dit tijdelijke is nu al meer dan 3 jaar en de kinderen hebben het dan ook al over mijn óf mama's slaapkamer.
Beetje schaamtelijk, zeker ooit voor familie of bezoek, maar het is zo.. Niet wenselijk, maar mijn vrouw kan absoluut niet naast me liggen.
Sowieso is slaap heel belangrijk voor haar, maar ze slaapt ook heel licht en slaapt lastig in. Én, én zullen we maar zeggen.
De kinderen slapen wel vaak bij me. Vinden we gezellig, om de beurt vaak in het weekend.
Hoewel zij beter tegen het onrustige gesnurk kunnen, klagen zij toch ook vaker. Schrikken er 's nachts ook vaak van, maken me dan (weer) wakker en vragen me op te houden. Merk de dag erna ook dat ze niet de nachtrust gehad hebben, die ze zouden hebben gehad in hun eigen bedje.
Dit zover over de afgelopen jaren. Bemerk nu echter dat het erger wordt...
Mét MRA, ook op mijn zij, snurk ik toch wel weer flink. Ademstops zijn er dan nagenoeg niet, een enkele keer, maar als ik mijn beugel uit heb is het extreem geworden... Althans dat zegt mijn vrouw.. Ze heeft het ook gefilmd, krijg er namelijk zelf niets van mee.
Je ziet me vechten voor lucht, krijg dan de "schrikreactie/impuls" en begin dan gehaast adem te halen en letterlijk op adem te komen.
Voorheen, als ik ooit rechtop een tukkie deed op de bank of zitstoel, snurkte ik niet of nauwelijks. Helaas is dat nu ook standaard... Ik hoef maar mijn ogen te sluiten en direct begin ik te zagen als een volleerd bomenzager.
Ben niet of nauwelijks zwaarder/dikker geworden, eerder een lager vetpercentage.
Denk zelf dat dit het gevolg kan zijn van de vele keelontstekingen mét abcesvorming (Peritonsillair abces) die ik het gehad.
Helaas heb ik die nu een keer of 6 gehad, waarbij zo'n abces natuurlijk iedere keer voor littekenweefsel zorgt en hierdoor de keeldoorgang mogelijk nog kleiner wordt.
Na de laatste keer heeft de KNO arts me gesommeerd mijn amandelen te laten verwijderen. Steeds die heftige keelontsteking mét abcesvorming is niet goed.
Dus, dat maar eens gaan plannen...
Maar ook een gesprek aangevraagd met de KNO om te overleggen of ik dit niet kon combineren met een behandeling tegen mijn apneu.
Wist dat er operatieve ingrepen mogelijk waren, maar heb dit nooit willen doen omdat ik dit wel vrij ingrijpend vind.
Maar aangezien men nu toch ging snijden in de keel, dacht ik: "laten we dit eens combineren.. Last en pijn heb ik straks nog" .
De KNO arts was het met me eens en wil dus een UPPP gaan uitvoeren. Normaliter deden ze dit niet snel, omdat resultaat moeilijk voorspelbaar is, maar als we daar toch al bezig zijn...
Zie hier enorm (!!) tegenop... Normaal boeit me dat allemaal niet zo en onderga ik dingen vrij eenvoudig, maar dit lijkt me toch heftig.
Zeker na het lezen van verhalen van diverse ervaringsdeskundigen.
Maar zoals hier ook al aangegeven, de succesverhalen lees je minder online, meestal alleen negatievere ervaringen omdat men dit "kwijt" moet.
Zal onder het UPPP onderwerp ook een post plaatsen.
En als het zover is, zal ik mijn ervaringen daar wel delen.